21-ارديبهشت-1395, 12:46
(20-ارديبهشت-1395, 12:52)عالم نوشته: دو مسأله به نظر می آید خلط شده است:
الف: نخواندن و کم وقت صرف کردن برای مسائلی که مشکوک الثمره هستند
ب. حذف این مسائل از کتب اصولی و فقهی
اگر کسی بعد از مدتی تحصیل یقین یا اطمینان به عدم فایده مسأله ای پیداکرد می تواند آن را نخواند یا گذرا عبور نماید اما حذف آن مسأله از اصل کتب اصولی و فقهی مبتنی بر این است که هیچ ثمره ای حداقل بر اساس نظر قاطبه ی علماء بر آن مترتب نباشد. در حالی که در مسأله ی مورد بحث بعضی از از کاربرها نقل فرمودند که مثلا آقای خوئی ثمراتی را در بحث امکان اطلاق و ... بر این مطلب بار نموده اند.
برادر عزیز! یک سوال: شما اگر بخواهید چاه بکنید، می روید هر چیزی در انبار هست را با خود می آورید، یا فقط وسایلی که به درد این کار می خورد؟
سوال دیگر: اگر دیدید کسی چاهی را نیمه کاره رها کرده است و شما باید آن را ادامه دهید، هر وسیله ای را که کنار چاه رها کرده است هر بار با خود برای چاه کندن می برید و می آورید یا فقط آن هایی را که می دانید به درد چاه کندن تان می خورد حمل می کنید؟ شاید در این جا هم بگویید : ممکن است به درد بخورد پس کنار نمی گذارم، یا شاید هم بگویید چون فلانی می گوید یک جایی در یک گوشه ای به درد می خورد گرچه برای من و خیلی های دیگر ثابت نیست، با این حال چون احتمال دارد به درد بخورد، کلی انرژی صرف می کنم و وقت می گذارم تا تمام وسایل را بیاورم، بلکه به درد خورد!