امر مولوی و امر ارشادی

[فقیه]

امر ارشادی امری است که هیچ اعمال مولویتی
در ان نباشد، ان قلت این قضیه ضروریه بشرط محمول شد،
جواب: معنی این تعریف این است که امر ارشادی چیز جدیدی
نمی اورد، مثلا امر به رکوع ارشادی است، یعنی اینکه رکوع
یا در مرکب اخذ شده ویا خیر واین امر به رکوع هیچ کاری نمیتواند
بکند، چون اگر اخذ شده ،‌این میشود تاکید همان جزئیت،‌ و
اگر در اصل مرکب اخذ نشده ،‌باز این نمیتوانداین را جزء‌ کند،
بر خلاف امر مولوی که قبل از این امر چیزی در عالم ثبوت وجود
نداشت، ولذا گفته اند که احکام اللهی که پیامبر و ائمه علیهم السلام
میفرمایند همه به یک معنا ارشادی هستند چون خبر از ثبوت
در عالم واقع میدهند و خودشان جعل مستقلی نیستند،بله
اینکه ما میگوئیم این اوامر مولوی هستند یعنی همان صلّ ای
که خدا فرموده نه انکه ائمه علیهم السلام فرموده اند.

اما این تعریفی که مشهور گفته اند که ارشادی یعنی اگر نبود
هم عقل میفهمید، بنظر میرسد که این اشتباه باشد،‌ بلکه
شاید بتوان گفت اصلا ما حکم ارشادی به عقل نداریم مثلا
همه گفته اند که امر به شستن خون ارشادی است در
حالی که واضح است که قبل ازاین امر، عقل اصلا آن را
درک نمیکرد. ولذا حتی اطیعو الله هم امر مولوی خواهد بود.
چرا؟چون که اگر این اطیعوا الله چیزی میتواند اضافه کند
پس میتواند مولوی هم باشد، واگر هیچ چیزی نمیتواند
اضافه کند، ارشادی ان هم لغو است چون چیزی که واضح
است ارشاد در ان بی معناست.،