سؤال: ترک استفصال

[اعلایی]

اما مناقشه در مثالی که آوردید: ....

در جواب شما باید عرض کنم:
اولاً: ممکن است گفت اتفاقاً دستش عرق معتنی به ی داشته است که سوال کرده است. حداقل این احتمال هم قویاً مطرح است و مانع از ظهور مورد ادعای شماست.
ثانیاً: بر فرض که سوال در زمستان باشد، اتفاقاً افراد در زمستان دست خود را گرم نگه میدارند و این خود موجب عرق کردن آن میشود.
به هر حال ظهورات مورد ادعای شما مسلم نیست و اگر صرفاً یک جانب ترجیحی هم داشته باشد، به حدی نیست که مجیب را از استفصال یا تفصیل بی نیاز کند. آیا اگر کسی در مقام پرسیدن سوال شرعی چنین سوالی از ما بکند، با اتکاء به این ظهوراتی که فرمودید از استفصال یا تفصیل خود را بی نیاز می بینیم؟!

[پهپاد]

به نظر بنده زمانی می توان از ترک استفصال،شمول را فهمید که احتمال علم امام به وجه عمل سائل منتفی باشد. به عبارت دیگر علت ترک استفصال از سوی امام لزوما اطلاق و شمول حکم نیست بلکه می تواند علم امام به وجه عمل سائل باشد (که در این حال آنچه بر امام واجب است بیان حکم وجه مورد ابتلاءسائل است نه بیان حکم همه وجوه)
پس مادامی که این احتمال موجود باشد در مقام بیان بودن -که از مقدمات حکمت است- احراز نمی گردد.فتامل!
به نظر شما آیا این اشکال وارد است ودر این صورت آیا موردی برای این نوع از اطلاق باقی می ماند؟