تاثیر فلسفه و کلام بر علم اصول

[مهاجر]

یکی از کارهای اصول تفسیر متون دینی اعم از قرآن و روایات است. حال می بینیم هرگاه فهم فلسفی برای تفسیر این گزاره ها به میدان می آید، به کلی ظاهر آن ها را نابود کرده و آن ها را از حیّز انتفاع انداخته است؛ چرا که مخاطب این گزاره ها عرف بوده و شارع با زبان خودشان سخن گفته (و ما ارسلنا من رسول الا بلسان قومه) و مسلماً مضرّ ترین کار در فهم این متون تفسیر فلسفی آن هاست که هیچ ارتباطی با فهم مخاطبشان ندارد. وقتی فهم فلسفی را داخل در تفسیر این متون می کنیم احتمالاتی را زنده می کنیم که حتی به ذهن مخاطب این خطاب ها هم خطور نمی کرد.

در بحث کلام هم با نظر برادر "منتظر القائم" کاملاً موافقم. خیلی اوقات پیش می آید که اگر توجه به یکی از مسلمات علم کلام کنیم، بسیاری از بحث ها به کلی مسیرشان تغییر می کند و یا اصلاً شکل نمی گیرند.

اولا تفسیر متون دینی کار علم اصول نیست و علم اصول روش استنباط احکام را به ما می آموزد که یکی از آنها هم روش استخراج احکام از متون دینی است.
ثانیا اینکه عقل فلسفی دخالتی در فهم معانی متون دینی ندارد، دلیل بر این مطلب نیست که در هیچ جای علم اصول نیازی به مباحث عقلی فلسفی وجود نداشته باشد.
ثالثا اگر عقل فلسفی دخالتی در فهم متون دینی ندارد پس خطبه های توحیدی نهج البلاغه و روایات توحیدی  امثال توحید صدوق و برخی از آیات قرآن مثل آیات اول سوره حدید یا سوره توحید چگونه باید فهمیده شود؟
چرا در روایات وارد شده که در آخر الزمان اقوام متعمقی خواهند آمد که برخی از آیات قرآن را معنا  خواهند نمود؟؟؟؟