29-آذر-1396, 01:03
یکی از تطبیقات این روایت در مباحث قتل عمد و قصاص روایت زراره است.
متن روایت:
مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ جَمِيعاً عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنِ ابْنِ رِئَابٍ عَنْ زُرَارَةَ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع فِي رَجُلٍ أَمَرَ رَجُلًا بِقَتْلِ رَجُلٍ فَقَتَلَهُ فَقَالَ يُقْتَلُ بِهِ الَّذِي قَتَلَهُ وَ يُحْبَسُ الْآمِرُ بِقَتْلِهِ فِي السِّجْنِ حَتَّى يَمُوتَ.
دلالت روایت:
در این روایت سه بار تعبیر رجل به کار رفته است که با توجه نکته گفته شده از رجل اول و دوم میتوان الغای خصوصت کرد به این دلیل که این دو مورد موضوع حکم خود هستند به این معنا که هر شخصی که امر به قتل کند حبس ابد و کسی که مباشر قتل باشد حکمش قصاص است.
به خلاف مورد سوم از رجل که موضوع حکم دیگران است (یعنی رجل اول و دوم) به این صورت که هر کسی که امر به قتل مقتول کرده حکمش حبس ابد و هر کسی که مباشر قتل رجل مقتول بوده حکمش قصاص است.
لذا در خصوص مقتول نمیتوان حکم را به زن یا صبی سرایت داد. البته در خصوص این بحث شاید بتوان ادعا کرد که نسبت به مراه نیز علم به ثبوت همان حکم داریم ولی حکم صبی را نمیتوان از این روایت اثبات کرد هر چند نفیش را هم نمی توان اثبات کرد.
متن روایت:
مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ جَمِيعاً عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنِ ابْنِ رِئَابٍ عَنْ زُرَارَةَ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع فِي رَجُلٍ أَمَرَ رَجُلًا بِقَتْلِ رَجُلٍ فَقَتَلَهُ فَقَالَ يُقْتَلُ بِهِ الَّذِي قَتَلَهُ وَ يُحْبَسُ الْآمِرُ بِقَتْلِهِ فِي السِّجْنِ حَتَّى يَمُوتَ.
دلالت روایت:
در این روایت سه بار تعبیر رجل به کار رفته است که با توجه نکته گفته شده از رجل اول و دوم میتوان الغای خصوصت کرد به این دلیل که این دو مورد موضوع حکم خود هستند به این معنا که هر شخصی که امر به قتل کند حبس ابد و کسی که مباشر قتل باشد حکمش قصاص است.
به خلاف مورد سوم از رجل که موضوع حکم دیگران است (یعنی رجل اول و دوم) به این صورت که هر کسی که امر به قتل مقتول کرده حکمش حبس ابد و هر کسی که مباشر قتل رجل مقتول بوده حکمش قصاص است.
لذا در خصوص مقتول نمیتوان حکم را به زن یا صبی سرایت داد. البته در خصوص این بحث شاید بتوان ادعا کرد که نسبت به مراه نیز علم به ثبوت همان حکم داریم ولی حکم صبی را نمیتوان از این روایت اثبات کرد هر چند نفیش را هم نمی توان اثبات کرد.
