حضرت استاد در تاریخ 96/11/24 به تناسب بحث که در آن شیخ طوسی روایتی را از مرحوم کلینی نقل کرده بودند ولی نقل ایشان با نقل کافی تفاوت داشت، فرمودند شیخ طوسی خصوصیاتی دارند که با توجه به این خصوصیات نقل شیخ طوسی تقویت میشود که این خصوصیات عبارتند از:
خصوصیت اول شیخ طوسی: سند معنعن تا کافی
خصوصیت اول اینکه ایشان به کافی سند معنعن دارد که حتی سندهای افراد دیگر مثل شیخ مفید و شیخ حر عاملی به شیخ طوسی متصل میشود.
خصوصیت دوم شیخ: هم‌قرن بودن با مرحوم کلینی
خصوصیت دوم این است که فاصله‌ی ایشان تا مرحوم کلینی کمتر از افراد دیگر می‌باشد، چون ایشان با مرحوم کلینی هم‌قرن بوده است و به همین خاطر می‌تواند با یک یا دو واسطه از مرحوم کلینی نقل روایت کند. و هر چه فاصله بیشتر میشود احتمال سهو و خطا و اشتباه بیشتر میشود. پس احتمال سهو و خطا در نقل روایت ایشان از کافی نسبت به نقل‌های دیگران از کافی کمتر است.
از طرفی هم ممکن است قرائن حالیه‌ای در زمان نقل وجود داشته باشد که در تشخیص لفظ صحیح مؤثر باشد که این قرائن حالیه به خاطر قریب العصر بودن نزد ایشان حاضر بوده ولی برای محدثین بعدی ممکن است از بین رفته باشند.
خصوصیت سوم شیخ: تلقی کافی بالقرائة و السماع
خصوصیت سوم شیخ این است که کتاب کافی را بالقرائة و السماع و نه با اجازه تلقی کرده است. دلیل این مطلب هم این است که وقتی شما به سند شیخ طوسی تا مرحوم کلینی در فهرست مراجعه کنید، خواهید دید ایشان طرقی تا کلینی ذکر میکند که در یکی از این طرق شیخ ایشان احمد بن عبدون است. ایشان درکتاب فهرست در مورد احمد بن عبدون می‌فرماید: «كثير السماع و الرواية، سمعنا منه، و أجاز لنا بجميع ما رواه»
یا در فهرست طریق دیگری به روایات کلینی مطرح میکند که در این طریق حسین بن عبیدالله بن غزائری استاد شیخ طوسی می‌باشد که در مورد ایشان هم می‌فرماید: «و أخبرنا الحسين بن عبيد اللّه قراءة عليه أكثر الكتاب الكافي»
خصوصیت اول شیخ طوسی: سند معنعن تا کافی
خصوصیت اول اینکه ایشان به کافی سند معنعن دارد که حتی سندهای افراد دیگر مثل شیخ مفید و شیخ حر عاملی به شیخ طوسی متصل میشود.
خصوصیت دوم شیخ: هم‌قرن بودن با مرحوم کلینی
خصوصیت دوم این است که فاصله‌ی ایشان تا مرحوم کلینی کمتر از افراد دیگر می‌باشد، چون ایشان با مرحوم کلینی هم‌قرن بوده است و به همین خاطر می‌تواند با یک یا دو واسطه از مرحوم کلینی نقل روایت کند. و هر چه فاصله بیشتر میشود احتمال سهو و خطا و اشتباه بیشتر میشود. پس احتمال سهو و خطا در نقل روایت ایشان از کافی نسبت به نقل‌های دیگران از کافی کمتر است.
از طرفی هم ممکن است قرائن حالیه‌ای در زمان نقل وجود داشته باشد که در تشخیص لفظ صحیح مؤثر باشد که این قرائن حالیه به خاطر قریب العصر بودن نزد ایشان حاضر بوده ولی برای محدثین بعدی ممکن است از بین رفته باشند.
خصوصیت سوم شیخ: تلقی کافی بالقرائة و السماع
خصوصیت سوم شیخ این است که کتاب کافی را بالقرائة و السماع و نه با اجازه تلقی کرده است. دلیل این مطلب هم این است که وقتی شما به سند شیخ طوسی تا مرحوم کلینی در فهرست مراجعه کنید، خواهید دید ایشان طرقی تا کلینی ذکر میکند که در یکی از این طرق شیخ ایشان احمد بن عبدون است. ایشان درکتاب فهرست در مورد احمد بن عبدون می‌فرماید: «كثير السماع و الرواية، سمعنا منه، و أجاز لنا بجميع ما رواه»
یا در فهرست طریق دیگری به روایات کلینی مطرح میکند که در این طریق حسین بن عبیدالله بن غزائری استاد شیخ طوسی می‌باشد که در مورد ایشان هم می‌فرماید: «و أخبرنا الحسين بن عبيد اللّه قراءة عليه أكثر الكتاب الكافي»
اللهم عجل لولیک الفرج
