22-اسفند-1396, 18:52
(22-اسفند-1396, 08:06)مسعود عطار منش نوشته: بنده این جور استظهارات را بیشتر شبیه به استحسان می بینم . هر چه اسمش را بتوان ظهور گذاشت که حجت نیست . مگر حجیت ظواهر یک اصل لفظی است که هر چه اسمش ظهور است را تحت آن بدانیم و حجت بشماریم . حجیت ظواهر یک امر عقلائی بوده و بر مبنای صحت احتجاج شنونده بر گوینده است یعنی اگر گوینده طوری حرف بزند که بتوان بر علیه خودش احتجاج کرد این ظهور مناط حجیت را دارد ولی امثال این حدس و گمانها که سیاق روایت ظاهرش چنین و چنان است به هیچ وجه صحت احتجاج را ندارد .
طبق کلام شما، اگر شخصی در زمان امام صادق علیه السلام با اهل معصیت با وجه مکفهر روبرو نشود و مورد سرزنش افراد قرار بگیرد، نمیتواند بگوید که کلام پیامبر ظهور در حکم ولائی داشت؟
این احتجاج او قابل قبول نیست؟ به نظر میرسد که حتی طبق مبنایی که مطرح میکنید این استظهار جا دارد.
اگر اشتباه مراد شما را متوجه شدم توضیح بفرمایید، خوشحال میشم.
اللهم عجل لولیک الفرج
