عدم انتساب مبنای تساهل در جمع آوری احادیث به مرحوم صدوق

[خیشه]

استاد سید احمد مددی در جلسه 97 درس خارج فقه به مناسبتی وارد این بحث شدند که بعضی از روایات ضعیف هستند و حتی افراد کذابی در سند وجوددارد ولی با این حال مرحوم صدوق از آنها نقل میکند. در این جا ممکن است یک نسبتی به مرحوم صدوق داده شود که ایشان در جمع اوری احادیث مبنای تساهل دارد.
اما در جواب این اشتباه باید گفته شود که مرحوم صدوق در جمع اوری احادیث مبنای خاصی دارد. مبنای ایشان در حجیت احادیث وثوق به انها است لذا اگر خبری موثوق به باشد ولی سند ضعیفی داشته باشد ان را در کتابش درج میکند. از جمله مهمترین شواهد وثوق، تلقی به قبول اصحاب است. اگر روایتی اصحاب ما قبول داشته باشند هر چند که سند ضعیفی داشته باشد ان را حجت میداند. لذا خیلی، از راه حجیت خبر عادل، اخبار را بررسی نمیکند. یا مثلا مبنای ایشان این است که اگر شخصی را مرحوم ابن ولید توثیق بداند ایشان نیز قبول میکند کما این که نسبت به مسمعی این گونه عمل کرده است. مرحوم صدوق تصریح میکند که نظر استادم ابن ولید درمورد مسمعی سیئ الرای بود اما این روایت را خواندم و مسمعی را انکار نکرد لذا من این روایت را در کتاب درج کردم
نتیجه: استناد مبنای تساهل به مرحوم صدوق درست نیست. ایشان مبنای علمی دقیقی را دارد هر چند که کسی ان را قبول نکند ولی با تساهل خیلی متفاوت است. تاریخ 18 اسفند ماه