تعارض دو نوع مدلول

[فقیه]

در جواب برادر عزیز «فقیه» عرض کنم:
اولاً: ظاهر اطلاق دلیل لا تنقض این است که مشکوک در جمیع آثار نازل منزله متیقن است حال شما میخواهید برخی از این آثار را استنثاء کنید، حال اگر این تقیید نیست پس چیست؟
ثانیاً: شما میفرمایید وقتی مدلول التزامی قابل التزام نیست کاشفیت مدلول مطابقی نسبت به آن از بین میرود، خب این بیان چه ترجیحی دارد بر اینکه بگوییم وقتی اطلاق کل شیء طاهر قابل التزام نیست کاشفیت آن از مراد جدی از بین میرود!!

[size=medium]
اولا استصحاب حال واقع را مشخص نمیکند ولذا اصول مثبتش حجت نیست، بلکه یک حکم ظاهری است بر خلاف اماره که چون واقع را حجت میکند اثارش بار است.. البته این ربطی به بحث نداشت ودر جای خود باید بحث کرد.کلام دوم شما فعلا بنظرم متین است، منتها شاید بین اصالة التطابق و حجیت اثباتیه فرق بگذاریم وبگوییم در سقوط اصالة التطابق بین این دو یعنی مدلول التزامی و مدلول مطابقی فرقی نیست، ولی کلام در خود عالم اثبات است که مدلول مطابقی با قید منفصل از بین میرود بخلاف مدلول التزامی که یک مدلول جدایی است وقیدی بر نمیدارد.البته مساله جای تامل بیشتری دارد.]