27-بهمن-1399, 21:39
(27-بهمن-1399, 18:06)خیشه نوشته: در جواب اقای عطار منش باید عرض کنم که منظور شما از موردی بودن چیست؟ اگر منظورتان این است که ما تابع قرینه هستیم که صحیح نیست چرا که معمولا این قاعده را با قطع نظر از قرینه بحث میکنند. نظیر مفهوم شرط که خود شما هم به ان تذکر دادید. مرحوم اخوند میگوید اینکه شرط در بعضی موارد مفهوم دارد جای انکار نیست و اینکه در بعضی موارد مفهوم ندارد هم جای انکار نیست بحث در جایی است که قضیه شرطیه داشته باشیم و قرینه ای نباشد.
محل بحث نیز این گونه است. مثالهایی که شما گفتید با قرینه بودند.
به نظر حقیر، وقتی که قانون گذار حکیم در مقام قانون گذاری یک جمله ای را میگوید و چیزی که حقش تاخیر است را مقدم میکند باید یک غرضی داشته باشد که ان غرض در این جا حصر است و لو به صورت اضافی. به نظر بنده در چنین مواردی علی القاعده و با قطع نظر از قرینه خاص، مفید حصر هست.
سلام فرض بحث دوستمون هم جایی است که قرینه ای در کار نیست، در چنین فضایی که قرینه ای بر مفهوم در کار نیست؛ ملاک ثبوتی فوق به درد میخورد به این شکل که اگر بتوان در مورد کلام متکلم اثباتا این را فهمید که مثلا در مقام حصر شرط برای جزاء است( که یکی از راههایش تقدیم ما حقه التأخیر است) مفهوم دارد والا فلا.
