10-تير-1401, 16:45
آنچه موجب می شود با فعلیت اهم، امر به مهم فعلی نباشد عدم قدرت بر اتیان هر دو است و در بسیاری از موارد عرف احتمال نمی دهد عدم قدرت در اصل ملاک دخالت داشته باشد.
مثلا اگر شارع مقدس بگوید روزه بگیر و مکلف قدرت بر صوم نداشته باشد عرف می گوید ملاک صوم در مورد این شخص تفویت شد نه اینکه اصلا ملاک ندارد حالا اگر امر به صوم به دلیل تزاحم با امر به حفظ جان امام زمان علیه السلام ساقط شد آنچه باعث شده امر به صوم فعلی نشود عدم قدرت مکلف بر اتیان هر دو است و همانطور که گفته شد بعید نیست عرف در نوع موارد عدم قدرت، ملاک را باقی بداند و بگوید ملاک تفویت شد نه اینکه اصلا ملاکی در کار نیست اللهم الا ان یقال که تشخیص ملاک به عرف واگذار نشده فتامل جیدا.
مثلا اگر شارع مقدس بگوید روزه بگیر و مکلف قدرت بر صوم نداشته باشد عرف می گوید ملاک صوم در مورد این شخص تفویت شد نه اینکه اصلا ملاک ندارد حالا اگر امر به صوم به دلیل تزاحم با امر به حفظ جان امام زمان علیه السلام ساقط شد آنچه باعث شده امر به صوم فعلی نشود عدم قدرت مکلف بر اتیان هر دو است و همانطور که گفته شد بعید نیست عرف در نوع موارد عدم قدرت، ملاک را باقی بداند و بگوید ملاک تفویت شد نه اینکه اصلا ملاکی در کار نیست اللهم الا ان یقال که تشخیص ملاک به عرف واگذار نشده فتامل جیدا.
