در نقد نظریه فوق برخی از اعاظم حوزه فرموده اند
دلیل مٰا جَعَلَ عَلَيْكُمْ فِي الدِّينِ مِنْ حَرَج اگر چه ظهور در حرج نوعی دارد ولی نکته ای که خطاب برای نوع جعل شده و به صورت کلی چنین خطابی صادر شده است رفع ثقل حرج از شخص مکلف است بنابراین به دلالت التزامی خود خطاب یا با تعمیم حکمت نفی حرج از نوع آن را شامل حرج شخصی هم میدانیم
ولی از انجا که در انسان قوی غضبیه و شهویه وجود دارد و نوع محرمات برای تعدیل این دو غریزه است و در اجتناب از اکثر مرحمات حرج وجود دارد( غیبت ایذای مومن دروغ و ) باعث می شود ما نتوانیم متعلق در خطاب مٰا جَعَلَ عَلَيْكُمْ فِي الدِّينِ مِنْ حَرَج را الزام به ترک بدانیم بلکه بیشتر از الزام به فعل ظهور ندارد بنابراین غیر از خطابات خاص که در بعض ابواب فقه آمده مانند جواز استظلال در حال احرام در حال حرج نمی توانیم محرمات دیگر را با دلیل لا حرج برداریم
دلیل مٰا جَعَلَ عَلَيْكُمْ فِي الدِّينِ مِنْ حَرَج اگر چه ظهور در حرج نوعی دارد ولی نکته ای که خطاب برای نوع جعل شده و به صورت کلی چنین خطابی صادر شده است رفع ثقل حرج از شخص مکلف است بنابراین به دلالت التزامی خود خطاب یا با تعمیم حکمت نفی حرج از نوع آن را شامل حرج شخصی هم میدانیم
ولی از انجا که در انسان قوی غضبیه و شهویه وجود دارد و نوع محرمات برای تعدیل این دو غریزه است و در اجتناب از اکثر مرحمات حرج وجود دارد( غیبت ایذای مومن دروغ و ) باعث می شود ما نتوانیم متعلق در خطاب مٰا جَعَلَ عَلَيْكُمْ فِي الدِّينِ مِنْ حَرَج را الزام به ترک بدانیم بلکه بیشتر از الزام به فعل ظهور ندارد بنابراین غیر از خطابات خاص که در بعض ابواب فقه آمده مانند جواز استظلال در حال احرام در حال حرج نمی توانیم محرمات دیگر را با دلیل لا حرج برداریم
