در بحث منجزیت علم اجمالی ظاهراً در بین علمای شناخته شده کسی نیست که معتقد باشد حرمت فعلی در فرض مخالفت قطعیه منجَّز نباشد. تمام بحث در این است که منجِّز این تکلیف فعلی چیست؟
این بحثی است که سالهاست بین علمای بزرگ اصولی مطرح است.
در این نوشته بعد از اشاره به دو مبنای مطرح در مورد منجزیت قطع اجمالی و سه تبیین از مبنای مشهور، نظر استاد در تبیین مبنای مشهور در این دوره -که نظری ابتکاری و البته قابل نقد است- توضیح داده می‌شود. روشن است که تحلیلی بودن بحث نیازمند ذکر برخی مقدمات و توضیح در مورد آنهاست. به همین دلیل در پست‌های متوالی مطلب ارائه می‌شود.
نکته: دقت شود که منجَّز بودن حرمت فعلی با این که شارع نسبت به آن ترخیص داده باشد، تنافی ندارد؛ زیرا منجزیت می‌تواند تعلیقی و اقتضایی باشد. فعلاً بحث در این است که آیا منجزیت وجود دارد یا ندارد؟ در مورد علی بودن یا اقتضایی بودن آن باید جدا بحث کرد.
مسالک موجود در مورد منجزیت قطع اجمالی
دو مسلک در مورد منجزیت قطع وجود دارد: منجزیت احتمال (نظر مختار) و منجزیت خود قطع (نظر مشهور).
این بحثی است که سالهاست بین علمای بزرگ اصولی مطرح است.
در این نوشته بعد از اشاره به دو مبنای مطرح در مورد منجزیت قطع اجمالی و سه تبیین از مبنای مشهور، نظر استاد در تبیین مبنای مشهور در این دوره -که نظری ابتکاری و البته قابل نقد است- توضیح داده می‌شود. روشن است که تحلیلی بودن بحث نیازمند ذکر برخی مقدمات و توضیح در مورد آنهاست. به همین دلیل در پست‌های متوالی مطلب ارائه می‌شود.
نکته: دقت شود که منجَّز بودن حرمت فعلی با این که شارع نسبت به آن ترخیص داده باشد، تنافی ندارد؛ زیرا منجزیت می‌تواند تعلیقی و اقتضایی باشد. فعلاً بحث در این است که آیا منجزیت وجود دارد یا ندارد؟ در مورد علی بودن یا اقتضایی بودن آن باید جدا بحث کرد.
مسالک موجود در مورد منجزیت قطع اجمالی
دو مسلک در مورد منجزیت قطع وجود دارد: منجزیت احتمال (نظر مختار) و منجزیت خود قطع (نظر مشهور).
برگرفته از دروس خارج اصول فقه استاد سید محمود مددی، مباحث قطع، جلسه‌های ۳۶ تا ۳۸، ۱۸ تا ۲۲ آبان ۱۴۰۱.
