نقد کتاب انسان ۲۵۰ ساله

[سید محمد صادق رضوی]

 بسم الله الرحمن الرحيم

نقد کتاب انسان 250 ساله

 

قبلا طی چند مطلب بیان شد که ورود به عرصه ی فقه سیاسی معمولا چه کمبودهایی را می تواند به همراه داشته باشد. به عنوان تطبیقی بر آنچه گذشت، ان شاء الله ضمن چند نوشته به بررسی کتاب انسان 250 ساله می پردازیم.

کتاب از سخنرانی های رهبر انقلاب جمع آوری شده، و همان طور که نامش نشان می دهد در پی اینست که سراسر 250 سال حضور ائمه علیهم السلام از منطق واحدی پیروی می کرده که در مبارزه سیاسی به هدف تشکیل حکومت خلاصه می شود.

نویسنده مدّعیست اسلام حقیقی تنها در سایه ی حکومتداری معنا پیدا می کند، و بنابراین باید تمام حرکات و اقدامات معصومین علیهم السلام را در چارچوب رسیدن به این هدف معنی کرد.در این راستا تلاش کرده سیره ی معصومین علیهم السلام را با دید مبارزاتی تفسیر نموده و در این راه از ذکر کوچکترین اشارات تاریخی هم دریغ نورزیده است.

قبل از ورود به ذکر شواهد نویسنده و ادلّه ی خلاف آن، اجمالا اساسی ترین نقد در همین ادّعای سنگین است. در این تردیدی نیست که در دست داشتن حکومت اسلامی، ائمه علیهم السلام را بر  اجرای اسلام حقیقی و نشر آن قادر می ساخت؛ اما این هرگز به این معنا نیست که تمام اقدامات ایشان (علیهم السلام) هم به همین هدف بوده است. چه بسا آنان با توجه به علم الهی که به عدم تقدیر ظهور حکومت عدل تا قیام قائم (علیه السلام) داشتند؛ قدمی در این راستا برنداشته و به وظایف دیگر مشغول بودند.

به تعبیر دیگر؛ اولین نقطه ی ورود به این بحث، دچار خطای روشی است؛ زیرا تلاش ائمه علیهم السلام برای دستیابی به حکومت، بدون ذکر برهان روشنی، مسلّم گرفته شده، و آنگاه در لابلای کتب تاریخ به دنبال شواهد آن رفته است.این فرض مسلّم موجب شده نویسنده از هر شاهد تاریخی مبهم یا ضعیف، هم به راحتی مطلوب خود را دریافت کند؛ تا جایی که خود اعتراف می کند عمده ی این شواهد صریح در مطلب نیست.

ان شاءالله در ادامه پس از ذکر این اعتراف، به بررسی آن می پردازیم.