جواب کلی استاد گنجی حفظه‌الله تعالی:
شواهدی در جواب به ادعای میرزای قمی رضوان‌الله تعالی علیه در انکار صغرای ظهور در روایات :
_امر ائمه اطهار علیهم السلام به کتابت و نشر و رساندن احادیث به نسل‌های آینده. و همچنین امر به مذاکره احادیث و اینکه ان حدیثنا تحیی القلوب. و روشن است که اگر آن روایات مجملات بودند جای این توصیه‌ها نبود، مجملات احیاء قلب ندارند.
_عرضه بعض کتب به ائمه اطهار علیهم السلام و امضاء و تأیید از جانب ایشان. و واضح است که روایات ظهور داشتند والا عرضه فائده ای ندارد.
_یا در مورد بنی فضال داریم خذوا رووا و دعوا ما راوا، اگر ظهوری ندارند اخذ چه معنایی دارد؟
_ و اینکه این روایات در آن ازمنه هميشه همراه قرینه بوده است و همراه با قرائن نقل می شد خیلی بعید است. شاهد آن اینکه الان بعضی از اصول اصحاب ائمه اطهار علیهم السلام موجود است و می بینیم همان روایت در کتاب کافی است و تفاوتی ندارد.
_الان ما که جواب مسئله شرعی می دهیم عموماً همینطور است که رمز و راز و قرینه ای در بین نیست، نادرا خلاف این اتفاق می‌افتد که کالمعدوم است و لذا می تواند همین سؤال و جواب را برای دیگران نقل کند تا دیگران هم عمل کنند. در زمان خود ائمه اطهار علیهم السلام هم همین شیوه بوده است و روات و اصحاب گاهی در شهرهای دیگری برای مردم حدیث می گفتند و اصلا مورد اعتراض واقع نمی شدند که این روایت برای ما نیست و به دیگران گفته شده و شبهه کنند.
لذا به نظر می‌رسد اشکالات میرزای قمی رضوان‌الله تعالی علیه شبهاتی باشند در مقابل قطع، که این شبهات را باید پاسخ داد.
شواهدی در جواب به ادعای میرزای قمی رضوان‌الله تعالی علیه در انکار صغرای ظهور در روایات :
_امر ائمه اطهار علیهم السلام به کتابت و نشر و رساندن احادیث به نسل‌های آینده. و همچنین امر به مذاکره احادیث و اینکه ان حدیثنا تحیی القلوب. و روشن است که اگر آن روایات مجملات بودند جای این توصیه‌ها نبود، مجملات احیاء قلب ندارند.
_عرضه بعض کتب به ائمه اطهار علیهم السلام و امضاء و تأیید از جانب ایشان. و واضح است که روایات ظهور داشتند والا عرضه فائده ای ندارد.
_یا در مورد بنی فضال داریم خذوا رووا و دعوا ما راوا، اگر ظهوری ندارند اخذ چه معنایی دارد؟
_ و اینکه این روایات در آن ازمنه هميشه همراه قرینه بوده است و همراه با قرائن نقل می شد خیلی بعید است. شاهد آن اینکه الان بعضی از اصول اصحاب ائمه اطهار علیهم السلام موجود است و می بینیم همان روایت در کتاب کافی است و تفاوتی ندارد.
_الان ما که جواب مسئله شرعی می دهیم عموماً همینطور است که رمز و راز و قرینه ای در بین نیست، نادرا خلاف این اتفاق می‌افتد که کالمعدوم است و لذا می تواند همین سؤال و جواب را برای دیگران نقل کند تا دیگران هم عمل کنند. در زمان خود ائمه اطهار علیهم السلام هم همین شیوه بوده است و روات و اصحاب گاهی در شهرهای دیگری برای مردم حدیث می گفتند و اصلا مورد اعتراض واقع نمی شدند که این روایت برای ما نیست و به دیگران گفته شده و شبهه کنند.
لذا به نظر می‌رسد اشکالات میرزای قمی رضوان‌الله تعالی علیه شبهاتی باشند در مقابل قطع، که این شبهات را باید پاسخ داد.
