4-آذر-1393, 00:07
(آخرین تغییر در ارسال: 4-آذر-1393, 00:08 توسط منتظرالقائم.)
«اما الحوادث الواقعه فارجعوا فیها الی رواة حدیثنا فانهم حجتی علیکم و انا حجة الله»(احتجاج طبرسی،ج2،ص470) اگر مراد خود حوادث باشد یعنی خود حوادث به فقیه محول شده است و این اثبات ولایت و تصرف برای فقیه است اما اگر مراد حکم حوادث باشد ولایت را اثبات نمیکند بلکه تنها فتوای فقیه در حوادث لازم الاتباع میباشد.محقق خوانساری گفته اند اگر امام درباره فقهاء میفرمود فانهم حجة الله ناظر به فتوا بود اما به خودش نسبت داده و حجتی فرموده و این با ولایت مناسبت دارد.(جامع المدارک،ج3،ص99)
استاد دام ظله به این نحوه استدلال ایراد دارند و میگویند نمیتوان از اینکه امام چنان نفرموده است معنای دیگر را بدست آورد.زیرا اساسا ممکن نیست امام که درباره خود حجة الله فرمود همان تعبیر را برای فقیه یا شخص دیگری بکار ببرد و او را در عرض خود قرار دهد. روایات معتبر و متعدد علماء را در طول امام و واسطه بین امام و مردم دانسته اند.افزون بر این،حجت یعنی ما یحتج به که منجز و معذر است و این با فتوا مناسب است.
البته شاید قرائن دیگری بتوان یافت که مراد از الحوادث خود حوادث است نه حکم آنها.
استاد دام ظله به این نحوه استدلال ایراد دارند و میگویند نمیتوان از اینکه امام چنان نفرموده است معنای دیگر را بدست آورد.زیرا اساسا ممکن نیست امام که درباره خود حجة الله فرمود همان تعبیر را برای فقیه یا شخص دیگری بکار ببرد و او را در عرض خود قرار دهد. روایات معتبر و متعدد علماء را در طول امام و واسطه بین امام و مردم دانسته اند.افزون بر این،حجت یعنی ما یحتج به که منجز و معذر است و این با فتوا مناسب است.
البته شاید قرائن دیگری بتوان یافت که مراد از الحوادث خود حوادث است نه حکم آنها.
