1-بهمن-1393, 12:56
در خواست توضیح و رفع شبهه
جناب شیخ انصاری بعد از اینکه در بحث لزوم یا جواز معاطات، اجماع بر عدم لزوم معاطات را صغرویا و کبرویا مورد مناقشه قرار می دهند، می فرمایند:
و الإجماع و إن لم يكن محقّقاً على وجه يوجب القطع، إلّا أنّ المظنون قويّاً تحقّقه على عدم اللزوم (كتاب المكاسب (للشيخ الأنصاري، ط - الحديثة)؛ ج3، ص: 59)
و به نظر می رسد که به این اجماع بر عدم لزوم تمسک می نمایند و عدم لزوم را نتیجه می گیرند. حال سوال این است که اجماعی که صغرویا و کبرویا محل مناقشه است چطور مظنون به ظن قوی است و اگر هم به ظن قوی محقق باشد، چطور حجت است؟ مگر اجماع مظنون به ظن قوی حجت می باشد؟
جناب شیخ انصاری بعد از اینکه در بحث لزوم یا جواز معاطات، اجماع بر عدم لزوم معاطات را صغرویا و کبرویا مورد مناقشه قرار می دهند، می فرمایند:
و الإجماع و إن لم يكن محقّقاً على وجه يوجب القطع، إلّا أنّ المظنون قويّاً تحقّقه على عدم اللزوم (كتاب المكاسب (للشيخ الأنصاري، ط - الحديثة)؛ ج3، ص: 59)
و به نظر می رسد که به این اجماع بر عدم لزوم تمسک می نمایند و عدم لزوم را نتیجه می گیرند. حال سوال این است که اجماعی که صغرویا و کبرویا محل مناقشه است چطور مظنون به ظن قوی است و اگر هم به ظن قوی محقق باشد، چطور حجت است؟ مگر اجماع مظنون به ظن قوی حجت می باشد؟
