اشکال: چگونگی خواندن ائمه

[حسین بن علی]

يأَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَرْفَعُوا أَصْواتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِيِّ وَ لا تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ كَجَهْرِ بَعْضِكُمْ لِبَعْضٍ أَنْ تَحْبَطَ أَعْمالُكُمْ وَ أَنْتُمْ لا تَشْعُرُونَ (2)
إِنَّ الَّذينَ يَغُضُّونَ أَصْواتَهُمْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ أُولئِكَ الَّذينَ امْتَحَنَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ لِلتَّقْوى‏ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ عَظيمٌ (3
با توجه به آیات مذکور شاید بتوان ادعا کرد اینکه در مجالس مداحی یا توسل به اهل بیت ائمه خصوصا اباعبد الله با صدای بلند ومکررا خوانده میشوند مورد نهی قرآن است وحتی میتوان آنرا حرام دانست