25-فروردين-1393, 18:10
اطلاق لفظی: اطلاقی است که اگر قید بیاید به معنای همین لفظ می‌خورد.
مثلا استقرار قید برای صلاه است یا نه؟ اگر قید باشد، قید معنای همین لفظ صلاه خواهد بود. یعنی صلاه در حالت استقرار مطلوب است.
در چنین جایی اگر قید نیاید، اطلاق لفظی خواهد بود.
اطلاق مقامی: اطلاقی است که اگر قید بیاید به معنای همان لفظ نمی‌خورد بلکه در کنار آن خواهد بود.
مثلا در جملة شرطیة «إن جاء زید فأکرِمهُ» اگر قید بیاید، به معنای همین شرط موجود قید نمی‌زند بلکه شرطی در کنار آن خواهد بود. مثلا قید بیاید که «إن جاء رساله زید فأکرمه أیضا» که این شرط قید میشود برای جملة اول اما در کنار آن است نه قید معنای آن.
در چنین جایی اگر قید نیاید، اطلاق مقامی خواهد بود.
مثلا استقرار قید برای صلاه است یا نه؟ اگر قید باشد، قید معنای همین لفظ صلاه خواهد بود. یعنی صلاه در حالت استقرار مطلوب است.
در چنین جایی اگر قید نیاید، اطلاق لفظی خواهد بود.
اطلاق مقامی: اطلاقی است که اگر قید بیاید به معنای همان لفظ نمی‌خورد بلکه در کنار آن خواهد بود.
مثلا در جملة شرطیة «إن جاء زید فأکرِمهُ» اگر قید بیاید، به معنای همین شرط موجود قید نمی‌زند بلکه شرطی در کنار آن خواهد بود. مثلا قید بیاید که «إن جاء رساله زید فأکرمه أیضا» که این شرط قید میشود برای جملة اول اما در کنار آن است نه قید معنای آن.
در چنین جایی اگر قید نیاید، اطلاق مقامی خواهد بود.
