28-فروردين-1395, 22:16
حکم شرعی اعم از احکام واقعی و ظاهری است. اصول عملیه نیز احکام شرعیه هستند. بنابراین در مواردی که ما اصل عملی جاری میکنیم نیز حکم شرعی قضیه برای ما مشخص است اما این حکم شرعی ظاهری است نه واقعی. یعنی ما در همین مثال می دانیم که حکم نماز برای ما عدم وجوب و برائت است اما این حکم ظاهری است یعنی از این جهت که حکم واقعی نماز برای ما معلوم نیست و مشکوک است چنین حکمی دارد (به عبارت دیگر الصلاة بما انها مجهول الحکم و لایعلم حکمها) و اینکه نماز در واقع چه حکمی دارد برای ما مجهول است. ممکن است نماز در واقع واجب باشد. (یعنی الصلاة بما هی)
