باز هم به نظر بنده عرف بین این دو فرقی نمی گذارد. در خود روایت آمده که اگر تو آن را نگیری یا کس دیگری آن را خواهد گرفت و یا گرگ آن را خواهد خورد. پس احتمال عدم تلف کالعدم است.
اما در رجوع دیگری که به روایات داشتم به نظرم آمد که فرق این روایت با فرض شما در چیز دیگری می تواند باشد. به این صورت که اگر تلف عمدی و از روی بی توجهی افراطی صاحب مال باشد ضمان نیست و گرنه هست. به دلیل این روایت:
32350- وَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِيرَةِ عَنِ السَّكُونِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ ع قَضَى فِي رَجُلٍ تَرَكَ دَابَّتَهُ مِنْ جَهْدٍ، فَقَالَإِنْ تَرَكَهَا فِي كَلَإٍ وَ مَاءٍ وَ أَمْنٍ فَهِيَ لَهُ يَأْخُذُهَا حَيْثُ أَصَابَهَا، وَ إِنْ تَرَكَهَا فِي خوفٍ وَ عَلَى غَيْرِ مَاءٍ وَ لَا كَلَإٍ فَهِيَ لِمَنْ أَصَابَهَا وسائلالشيعة ج : 25 ص : 459
به نظرم این روایت مصداق فرض شما باشد، چون در مثال شما هم طرف آب را همین طور رها کرده است.
اما در رجوع دیگری که به روایات داشتم به نظرم آمد که فرق این روایت با فرض شما در چیز دیگری می تواند باشد. به این صورت که اگر تلف عمدی و از روی بی توجهی افراطی صاحب مال باشد ضمان نیست و گرنه هست. به دلیل این روایت:
32350- وَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِيرَةِ عَنِ السَّكُونِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ ع قَضَى فِي رَجُلٍ تَرَكَ دَابَّتَهُ مِنْ جَهْدٍ، فَقَالَإِنْ تَرَكَهَا فِي كَلَإٍ وَ مَاءٍ وَ أَمْنٍ فَهِيَ لَهُ يَأْخُذُهَا حَيْثُ أَصَابَهَا، وَ إِنْ تَرَكَهَا فِي خوفٍ وَ عَلَى غَيْرِ مَاءٍ وَ لَا كَلَإٍ فَهِيَ لِمَنْ أَصَابَهَا وسائلالشيعة ج : 25 ص : 459
به نظرم این روایت مصداق فرض شما باشد، چون در مثال شما هم طرف آب را همین طور رها کرده است.
samimi.blog.ir
