(13-آذر-1395, 09:54)احسنی نوشته: با سلام خدمت برادر بزرگوارسلام برادر عزیزم
بنده هیچ گاه جسارتی به شما نکرده...
از دید شما نسبت به نوآوری در علم (علی رغم آن چه در بحث با بعضی دیگر از دوستان می دیدم،) بسیار خوشحال شدم. اما آن چه که در مورد اشتباه بزرگان می فرمایید(بی نهایت غلط) از جانب بنده گفته نشده است. با این حال اگر تأکید بنده را در ارسال هایم نسبت به اشتباه بودن این کار (تراز دانستن رجال) می بینید، به این خاطر است که این کار را اشتباهی بزرگ می دانم (که البته از اول تاریخ علمای شیعه این گونه نبوده است) و از طرفی هم هیچ جایی برای آن جوابی نیافته ام. اساساً به نظرم خصوصیت امور مهم است که باید با تأکید ذکر شوند و خدای بزرگ شاهد است که هیچ گونه قصد توهینی نسبت به بزرگان دینم ندارم.
به نظرم بحث به جای خوبی رسید؛ شما حجیت اطمینان را مطرح فرمودید. پس هدف از رجوع به قول رجالی حصول اطمینان به صدور خبر است. سؤال دیگری در این جا مطرح می شود که آیا تنها راه اطمینان رجال است؟ آن طور که مشخص است رجالیون گاهی بسیاری از احادیث را از افرادی نقل می کردند که خود آن ها را ذم کرده بودند.
چه دلیلی وجود دارد که به قرائن دیگری که بسیار بیشتر از رجال خیال انسان را راحت می کند و اطمینان بالاتری برای انسان حاصل می کند، رجوع نشود؟
قرائنی مانند:
.نظارت جدّی ائمه(علیهم السلام) بر فضای علمی شیعه
.تقریر ائمه و به ویژه امام زمان(علیهم السلام) در عصر غیبت صغرا نسبت به روایات
.تلقی محدثان و علمای شیعه در اوایل غیبت کبری نسبت به سلامت فضای عمومی روایات شیعه
samimi.blog.ir