24-دي-1396, 11:55
نکتۀ اول این که ملاک در ظهورات ، ظهورات زمان صدور است و این که ما به ظهورات فعلی عمل می کنیم مشروط به اصاله ثبات ظهورات و امثال اینهاست که مشروط به فحص در استعمالات گذشته است ؛ حال اگر پس از فحص این مطلب را در یافتیم که در زمان صدور روایات ، تعبیر تقیه به همین اصطلاح رائج می باشد و به تعبیری اصطلاح رائج در زمان کنونی برخاسته از نفس روایات است ، دیگر نمی توان گفت حمل بر معنای لغویراجح است بلکه به نظر می رسد حمل بر معنای اصطلاحی زمان صدور اولی باشد چون اصطلاحات نوعا پس از معانی لغوی شکل گرفته و ظهوراتشان بنحوی ورود بر ظهورات لغوی دارد .
نکتۀ دوم این که بعید نیست نکتۀ اختصاص دم به دم شیعه این مباحث که طرح فرمودید نباشد بلکه بعید نیست بخاطر این باشد که چون جواز یا وجوب تقیه برای حفظ دم شیعیان جعل شده است آن دمی هم که می تواند مانع تقیه کردن باشد باید دم شیعه بوده باشد تا مانع شود تقیه شود و این از سیاق روایت و تناسب حکم و موضوع استفاده می شود نه از بحث حمل بر معنای اصطلاحی و امثال اینها .
نکتۀ دوم این که بعید نیست نکتۀ اختصاص دم به دم شیعه این مباحث که طرح فرمودید نباشد بلکه بعید نیست بخاطر این باشد که چون جواز یا وجوب تقیه برای حفظ دم شیعیان جعل شده است آن دمی هم که می تواند مانع تقیه کردن باشد باید دم شیعه بوده باشد تا مانع شود تقیه شود و این از سیاق روایت و تناسب حکم و موضوع استفاده می شود نه از بحث حمل بر معنای اصطلاحی و امثال اینها .
