2-بهمن-1396, 21:27
(آخرین تغییر در ارسال: 4-بهمن-1396, 19:24 توسط میرزا رضا نائینی.)
مرحوم آخوند قید تعبدی را جزء تقسیمات ثانویه ای دانسته که در ناحیه جعل نمی آید چه در جعل اول چه بوسیله متمم جعل و چه در مجوع ادله لذا نمیتواند از برائت شرعیه استفاده کند چون در رفع مالایعلمون باید مرفوع جزء مجعولات باشد هم چنین برائت عقلیه نیزجاری نیست چون عدم البیان نیاز به احراز دارد که در صورت علم به اصل ثبوت تکلیف و شک در سقوط اصاله الاحتیاط حاکم است
میرزا جواد تبریزی به این بیان اشکال دارند : که استصحاب بقاء تکلیف در مقام امتثال نه جعل در این جا جاری است و استصحاب مقدم بر اصاله الاشتغال است این استصحاب با استصحاب اشتغال متفاوت است
به عنوان دفاع از مرحوم آخوند میگوییم : شک ما در ناحیه سقوط مسبب از کیفیت ثبوت حکم است ودر فضای ثبوت نیز امکان اجرای برائت شرعیه نیست و همچنین برائت عقلیه هم بر اساس نظر آخوند جاری نیست چون انحلال راقبول ندارد پس باید قائل به تحصیل غرض و احتیاط شویم نه استصحاب
میرزا جواد تبریزی به این بیان اشکال دارند : که استصحاب بقاء تکلیف در مقام امتثال نه جعل در این جا جاری است و استصحاب مقدم بر اصاله الاشتغال است این استصحاب با استصحاب اشتغال متفاوت است
به عنوان دفاع از مرحوم آخوند میگوییم : شک ما در ناحیه سقوط مسبب از کیفیت ثبوت حکم است ودر فضای ثبوت نیز امکان اجرای برائت شرعیه نیست و همچنین برائت عقلیه هم بر اساس نظر آخوند جاری نیست چون انحلال راقبول ندارد پس باید قائل به تحصیل غرض و احتیاط شویم نه استصحاب