7-بهمن-1396, 11:35
پاسخ این مطلب از خود بنده است . اساسا ظواهر کلام در جایی از باب حجیت ظواهر حجت است که متکلم نسبت به افهام آن ظهور در مقام بیان باشد و این ضابطه نیازمند وجود اولویت یا ملازمات عرفیه هم نیست مثلا فرض کنید اگر بنده در مقام بیان حکم جمیع مکلفین می گویم رجل شک بین الثلاث و الاربع معلوم می شود رجل از باب مثال است و ظاهر کلام با توجه به مقام بیان متکلم جمیع مکلفین است ولو زن نسبت به مرد نه اولویت دارد و نه ملازمه ولی اگر متکلم در مقام بیان حکم والدین باشد ولی ما بالاولویه یا بالملازمه بفهیمیم این حکم عمومیت دارد این فهم مستند به مقام بیان متکلم و ظاهر کلام او نیست اگر چه کلام او در این فهم تأثیر گذاشته ولی آنچه در نهایت موجب تعمیم شد مقام بیان نبود بلکه ملازمه یا اولویت بود .
