نسخ در قرآن

[میرزا محمد کاظم عسکری]

اگر مدعی دروغگویی مدعی کتاب آسمانی باشد و کتابی مشتمل بر تناقضات ادعا کند، در همه ی موارد ادعا می کند که دیگران نمی فهمند و تناقض نیست. پس راه کشف صدق و کذب از این جهت بسته می شود؟!

در حقیقت نقطه اشکال را متوجه نمی شوم. اگر در آن کتاب، تبیین‌گریِ آورنده‌ ذکر شده باشد، تبیین او (از جمله تعیین ناسخ و منسوخ)، موجب تناقض نمی شود و دیگر نمی توان گفت که مردم تناقضی می‌بینند ولی او می گوید تناقض نیست. شاید بتوان گفت نظیر حالت نسخ را می توان در مجموعه های حقوقی عقلائی هم تصویر کرد به این نحو که اگر حقوقدانی ادعا کند مجموعه قوانینی تدوین کرده که در کنار مفسر آن بدون تناقض قابل اجرا است، اگر آن مفسر بگوید قانون الف، قانون ب را ملغی می کند، هر چند که هر دو قانون در آن مجموعه قوانین موجود است ولی عقلاء آن مجموعه را متهافت و متناقض ارزیابی نمی کنند.