مساله جدید: شأن ائمۀ علیهم السلام

[مسعود عطار منش]

معنای این حرف این است که شریعت واقعی فقط 250 سال ارائه شده و تا الآن 1200 سال است که به خاط کوتاهی ما از شریعت واقعی خبری نیست. آیا این با رحمت و لطف پروردگار قابل جمع است؟!

بنده نمی خواهم جاودانگی شریعت را که از اصول مسلم دین است انکار کنم پس قطعا شریعتی داریم که الی یوم القیامه باقی است ؛
ولی حرف این است که قرار است امور عالم از طرق طبیعی اداره شود و معلوم نیست ابراز واقع احکام به مردم  از طرق عادی ممکن باشد چون ائمه سابق علیهم السلام که چه بسا تمکن از بیان نداشتند یا اصلا به حسب روایات تفسیری مذکور شأنشان هدایت مردم زمان خود باشد و امام زمان فعلی هم که غایب است پس به همین دلیلی که قرار نیست امور الهی از غیر مسیر طبیعی جلو برود و از طرفی حکمت اقتضا کرده که حضرت که مسیر طبیعی بیان احکام شریعت است غائب باشد کاملا معقول است که ما نتوانیم از بیانات ائمه سابق و نه امام حاضر که اصلا بیانی ندارد برای کشف واقع وظایف شرعی استفاده کنیم و همین نکته است که می تواند موضوع انسداد باب علم را جدی کند. توجه کنید که مراد بنده از واقع احکام لوح محفوظ نیست بلکه استفاده از همین ظواهر و ... که در زمان حضور خود ائمه هم به آن عمل میکردند را می توان واقع انگاشت پس عرض بنده این است که حتی همین عمل به ظواهر و ... در مرحلۀ اول بر ما امکان پذیر نیست الا با ضمیمۀ مقدمات انسداد که البته در نحوه بر خورد با ادله تاثیر جدی دارد .