(20-آبان-1398, 21:04)مسعود عطار منش نوشته: به نظر می رسد نکته بحث اینجاست که باید دید نسبت عامل حجیت با مورد به نحو انحلالی است یا وحدانی مثلا در مثال اول عامل حجیت امر برای.وجوب مقام بیان است که اگر مقام بیان ذیل شد اخلاقی دیگر ظهور صدر هم از بین می رود چون نسبت مقام بیان بین صدر و ذیل وحدانی است و معمولا دو مقام بیان در یک جمله نیست بخلاف مثال دوم که اصاله عدم خطا که عامل حجیت نقل خبر است نسبتش با فقرات مختلف انحلالی است یعنی اگر کسی در صدر خطا کرد هیچ ربطی به خطای در ذیل نداشه اصاله عدم خطا در ذیل جاری میشود.
مقاله ذیل استدلال کرده است که از بین هفت دلیل اثبات کننده قاعده تبعیض در روایت، دلیل لبّی سیره نقش پررنگی دارد و به دلیل لبّی بودن دلیل اثبات کننده این قاعده، در موارد مشکوک این قاعده فابل جریان نیست و باید به قدر متیقّن از مواردی که این قاعده قابل جریان است اکتفا کرد.
http://ensani.ir/fa/article/425890/%D9%8...B%8C%D8%AA
قطع قلم به قیمت نان می کنی رفیق
این خط و این نشان که زیان می کنی رفیق
گیرم درین میانه به جایی رسیده ی
گیرم که زود دکه دکان می کنی رفیق
کفاره اش ز گندم عالم فزون تر است
از عمر آنچه خدمت خان می کنی رفیق
خود بستمش به سنگ لحد مرده توش نیست
قبری که گریه بر سر آن می کنی رفیق
گفتی گمان کنم که درست است راه من
داری گمان چو گمشدگان می کنی رفیق
این خط و این نشان که زیان می کنی رفیق
گیرم درین میانه به جایی رسیده ی
گیرم که زود دکه دکان می کنی رفیق
کفاره اش ز گندم عالم فزون تر است
از عمر آنچه خدمت خان می کنی رفیق
خود بستمش به سنگ لحد مرده توش نیست
قبری که گریه بر سر آن می کنی رفیق
گفتی گمان کنم که درست است راه من
داری گمان چو گمشدگان می کنی رفیق