3-آذر-1398, 11:54
مرحوم امام بین سیره ی عقلایی و احکام عقل عملی خلط کرده اند ایشان در بحث حجیت امارات فرموده شارع مقدس نمی تواند از عمل عقلا به اماراتی مثل ظهور وخبر ثقه و ید وبینه وقول لغوی و...نهی کند چون مستلزم اختلال نظام است. استاد در نقد کلام ایشان فرمودند محل کلام اصولیون در سیره ی عقلایی است که امکان ردع شارع وجود داشته باشد نه در مواردی که اصلا شارع نمی تواند ردع کند. کبرای اختلال نظام که ایشان مطرح کردند مصداقی از ظلم است وقبح ظلم از احکام عقل عملی است که اصلا شارع نمی تواند خلاف آن بگوید مگر به تصرف در موضوع آن.ثانیا که مصداقا هم اختلال لازم نمی آید.کسی منکر حجیت قول لغوی شود زیرا ممکن است از باب اطمینان به قول اهل لغت مراجعه کرده وخودش به نتیجه برسد یا خبر ثقه اگر مقید شود به تعدادی خاص از ثقات یا ظواهر اگر اطمینانی بودند حجت باشند لذا کلام ایشان هم از نظر صغرا و هم کبرا ناتمام است. جلسه ی دوازدهم تاریخ 20/8