(22-آبان-1400, 07:17)مسعود عطار منش نوشته: بنابر مبنای صحیح و مشهور رابطه کلی و افراد به نحو آباء و ابناء است نه اب و ابناء.
همانطور که از این سخن پیداست در ابتدا باید کلی معنا شود. آیا «کلی» در اصول فقه همان «کلی» در فلسفه مقصود است؟
و آیا در فلسفه «کلی» به یک معنا است یا در معنای آن اختلاف است؟
سپس همانطور که فرمودید به این می رسیم که اصولیین در مورد معنای «کلی» اتفاق نظر دارند یا خیر؟
با توجه به اینکه گسترش استصحاب در متأخرین بوده است و نه متقدمین از اصولیین، چگونه گفته می شود مبنای مشهور در کلی به نحو آباء و ابناء است؟ آیا در بین قدمای اصولیین که «کلی» به وسعت فعلی مطرح شده بوده است اگر خیر به چه صورت مبنای مشهور را می توان به دست آورد؟ آیا منظور مشهور بین متأخرین از اصولیین است؟
مقصود از اینکه گفته شده مبنای صحیح «کلی به نحو آباء و ابناء» است، از نظر کدام گروه این مبنا صحیح است؟ از نظر فلاسفه یا اصولیین؟
معنای متصور از عبارت «کلی به نحو آباء و ابناء» چیست؟
توضیح دادن این عبارت«کلی به نحو آباء و ابناء» و تطبیق آن بر مثالهای فقهی و اصولی در بین فقها و فلاسفه و اصولیین یکسان است یا در توضیح دادن همین عبارت هم اختلاف در بین اصولیین اختلاف است؟
قطع قلم به قیمت نان می کنی رفیق
این خط و این نشان که زیان می کنی رفیق
گیرم درین میانه به جایی رسیده ی
گیرم که زود دکه دکان می کنی رفیق
کفاره اش ز گندم عالم فزون تر است
از عمر آنچه خدمت خان می کنی رفیق
خود بستمش به سنگ لحد مرده توش نیست
قبری که گریه بر سر آن می کنی رفیق
گفتی گمان کنم که درست است راه من
داری گمان چو گمشدگان می کنی رفیق
این خط و این نشان که زیان می کنی رفیق
گیرم درین میانه به جایی رسیده ی
گیرم که زود دکه دکان می کنی رفیق
کفاره اش ز گندم عالم فزون تر است
از عمر آنچه خدمت خان می کنی رفیق
خود بستمش به سنگ لحد مرده توش نیست
قبری که گریه بر سر آن می کنی رفیق
گفتی گمان کنم که درست است راه من
داری گمان چو گمشدگان می کنی رفیق
