4-شهريور-1401, 18:38
در فرضی که مکلف بداند با قطع نظر از علم او حکمی در واقع وجود ندارد قهرا نمی تواند علم به آن حکم پیدا بکند
اما در فرضی که مکلف غافل باشد از اینکه مولا موضوع حکم خود را مقید کرده به قید علم به حکم قهرا می تواند علم به حکم پیدا بکند چرا که حسب الفرض او غافل از این است که با قطع نظر از علم او حکمی در واقع وجود ندارد بلکه او خیال می کند که حکم با قطع نظر از علم او وجود انشائی دارد و لذا می تواند علم به حکم پیدا بکند
با توجه به همین نکته برای مولا یک راهی وجود دارد تا بتواند علم به حکم را در موضوع حکم خود اخذ بکند و آن راه این است که مولا ثبوتا موضوع حکم خود را مقید کند به علم به آن حکم و لکن اثباتا موضوع حکم خود را مطلق گذاشته به این نحو که مثلا بگوید: الخمر حرام؛ با همین روش مردم خیال می کنند که با قطع نظر از علم آنان حکم وجود دارد..
البته بعد از اینکه مکلف علم به حکم پیدا بکند مانعی ندارد که ملتفت شود به اینکه ثبوتا در موضوع حکم مولا علم به حکم مأخوذ بوده است
1401/03/02
درس خارج اصول
اما در فرضی که مکلف غافل باشد از اینکه مولا موضوع حکم خود را مقید کرده به قید علم به حکم قهرا می تواند علم به حکم پیدا بکند چرا که حسب الفرض او غافل از این است که با قطع نظر از علم او حکمی در واقع وجود ندارد بلکه او خیال می کند که حکم با قطع نظر از علم او وجود انشائی دارد و لذا می تواند علم به حکم پیدا بکند
با توجه به همین نکته برای مولا یک راهی وجود دارد تا بتواند علم به حکم را در موضوع حکم خود اخذ بکند و آن راه این است که مولا ثبوتا موضوع حکم خود را مقید کند به علم به آن حکم و لکن اثباتا موضوع حکم خود را مطلق گذاشته به این نحو که مثلا بگوید: الخمر حرام؛ با همین روش مردم خیال می کنند که با قطع نظر از علم آنان حکم وجود دارد..
البته بعد از اینکه مکلف علم به حکم پیدا بکند مانعی ندارد که ملتفت شود به اینکه ثبوتا در موضوع حکم مولا علم به حکم مأخوذ بوده است
1401/03/02
درس خارج اصول
