9-بهمن-1395, 13:16
(26-شهريور-1392, 21:01)م. مظفری نوشته: از مبانی مطرح در بحث اجماع ، قاعده لطف است ، اما آیا قاعده لطف که در مباحث کلامی هم مطرح است ، ریشه روایی دارد؟
به این روایت دقت کنید :
الكافي (ط - الإسلامية)؛ ج1، ص: 159 :
مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ زَعْلَانَ عَنْ أَبِي طَالِبٍ الْقُمِّيِّ عَنْ رَجُلٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ :
قُلْتُ أَجْبَرَ اللَّهُ الْعِبَادَ عَلَى الْمَعَاصِي قَالَ لَا قُلْتُ فَفَوَّضَ إِلَيْهِمُ الْأَمْرَ قَالَ قَالَ لَا قَالَ قُلْتُ
فَمَاذَا قَالَ : لُطْفٌ مِنْ رَبِّكَ بَيْنَ ذَلِكَ.
حال آیا این لطف همان ، قاعده مطرح در علم کلام است یا خیر؟
پ ن : علی ما ببالی : برخی اساتید معظم منکر اصل قاعده لطف شده اند.
به نظر بنده این روایت اشاره به بحث امر بین الامرین دارد یعنی لا جبر و لا تفویض و لکن امر بین الامرین و هیچ ارتباطی به قاعده لطف ندارد.