2-دي-1401, 19:44
(آخرین تغییر در ارسال: 2-دي-1401, 19:45 توسط مسعود عطار منش.)
جلسه 47 مورخ 21/9/1401
مرحوم امام و مرحوم آقای داماد به تبع فاضل نراقی مدعی شده اند عقد القلب در غیر موارد یقین تصویر ثبوتی ندارد و گفته اند معنا ندارد انسان نسبت به چیزی مردد است یا یقین به خلافش دارد عقد القلب داشته باشد لذا فاضل نراقی تشریع به این معنا را اصلا ممکن نمی دانند و به طور کلی عقد القلب از شئون ایمان و یقین است.
اما آیت الله والد می فرمودند غیر از عقد القلبی که از شئون ایمان و یقین است یک امر باطنی هم داریم که بناگذاری قلبی است، در روایات یوم الشک گفته شده اگر به نیت شعبان روزه بگیرید مشکلی ندارد ولی اگر به نیت رمضان روزه بگیرید مشکل دارد در حالیکه وقتی شک داریم شعبان است یا رمضان طبق بیان آقایان نمی توانیم نیت رمضان یا شعبان داشته باشیم حال آنکه در روایت فرض کرده چنین نیتی ممکن است
.
مرحوم امام و مرحوم آقای داماد به تبع فاضل نراقی مدعی شده اند عقد القلب در غیر موارد یقین تصویر ثبوتی ندارد و گفته اند معنا ندارد انسان نسبت به چیزی مردد است یا یقین به خلافش دارد عقد القلب داشته باشد لذا فاضل نراقی تشریع به این معنا را اصلا ممکن نمی دانند و به طور کلی عقد القلب از شئون ایمان و یقین است.
اما آیت الله والد می فرمودند غیر از عقد القلبی که از شئون ایمان و یقین است یک امر باطنی هم داریم که بناگذاری قلبی است، در روایات یوم الشک گفته شده اگر به نیت شعبان روزه بگیرید مشکلی ندارد ولی اگر به نیت رمضان روزه بگیرید مشکل دارد در حالیکه وقتی شک داریم شعبان است یا رمضان طبق بیان آقایان نمی توانیم نیت رمضان یا شعبان داشته باشیم حال آنکه در روایت فرض کرده چنین نیتی ممکن است
.
