ثمره اول بحث تجری:خروج متجری از عدالت

[خیشه]

اگر مبنای شیخ را در تجربه داشته باشیم که تجری حرام نیست شخص متجری از عدالت خارج نمی‌شود. یک آدمی با ذات بد هنوز در جاده شریعت است. اما اگر تجری حرام باشد اینجا دو مبنا وجود دارد. یکی مبنای آغا ضیا و محقق خویی است که خود فعل حرام است در اینجا تجری موجب خروج از عدالت میشود و اگر مبنای جناب آخوند را داشتیم یعنی اگر گفتیم تجری آن قصد مبرز است، خصوصاً اگر گفتیم آن قصد مبرز هم عفو شده است. روایات را پذیرفتیم. استحقاق هست ولی عفو شده است. اینجا یک تردیدی است که آیا صدق می‌کند جاده شریعت. این شخص قصد کرده ارتکاب حرام را، این قصدش را هم ابراز کرد. اگر ابراز نکرد اصلاً تجری طبق این مبنا صدق نمی‌کند، باید ابراز بکند. ابراز کرد با اینکه می‌داند که مولایش عقوبتش نمی‌کند، حجت دارد بر این مسئله. الان او عقوبت را می‌بیند ها، علی فرض خلاف واقع بودن عقوبت نیست، اینکه آیا او از جاده شریعت خارج شده، این شبهه دارد.گرچه ما اینطور گفتیم ارجح این است که بگوییم این هم از جاده شریعت خارج است.
جلسه ۶۲. ۲۲ آذر ماه ۱۴۰۱