در اینکه در مورد اطلاق گیری از مجموع ادله، مراد جدی ملاک است یا اینکه مراد استعمالی ملاک است؟ در بین فقهاء اختلاف است. برخی مانند محقق نائینی قائل به این هستند که در اطلاق گیری ما باید مراد جدی را ملاک قرار دهیم بنابراین علاوه بر مخصص های متصل، باید مخصص های منفصل را هم لحاظ کنیم. که محقق نائینی این نظر را به شیخ انصاری در مطارح هم نسبت می دهد.( اجود ج1 ص 530)
گروهی دیگر مانند مرحوم آخوند در کفایه و مشهور قائل به این هستند که در اطلاق گیری مراد جدی ملاک نیست بلکه مراد استعمالی هم کفایت می کند چون ما می خواهیم با توجه به این اطلاق، تکلیف موارد شک را مشخص کنیم و برخی به مرحوم نائینی چنین جواب داده اند که اگر کلام شما صحیح باشد، اطلاقات ما نادر خواهد بود چون ما من عام الا و قد خص؛ بنابراین کلام شما صحیح نیست.(كفاية الأصول ( با تعليقه زارعى سبزوارى )، ج2، ص: 215.) ( درس خارج فقه جلسه 78، 1401/12/2)
گروهی دیگر مانند مرحوم آخوند در کفایه و مشهور قائل به این هستند که در اطلاق گیری مراد جدی ملاک نیست بلکه مراد استعمالی هم کفایت می کند چون ما می خواهیم با توجه به این اطلاق، تکلیف موارد شک را مشخص کنیم و برخی به مرحوم نائینی چنین جواب داده اند که اگر کلام شما صحیح باشد، اطلاقات ما نادر خواهد بود چون ما من عام الا و قد خص؛ بنابراین کلام شما صحیح نیست.(كفاية الأصول ( با تعليقه زارعى سبزوارى )، ج2، ص: 215.) ( درس خارج فقه جلسه 78، 1401/12/2)
