12-اسفند-1401, 17:34
(آخرین تغییر در ارسال: 12-اسفند-1401, 17:35 توسط محمود رفاهی فرد.)
استاد شهیدی به مناسبتی، مثال جالبی را مطرح کردند که توجه به آن می تواند در تلقی ما از رابطه ی لفظ و معنی و نیز هویت معنی تاثیر گذار باشد:
شخص بلال فروشی را در نظر بگیرید که قدری آب نمک در ظرفی درست کرده تا بلالها را در آن آماده کند. طبعا ما در مورد مایع داخل این ظرف می گوییم این آب نمک است نه آب. از طرف دیگر یک لیوان آب از دریاچه ارومیه (آن زمان که آب داشت) بر می داریم و می گوییم این آب است. مسلما شوری این آب بیشتر از شوری آب نمک آن بلال فروش است. پس چرا همچنان به این آب می گوییم و به آن آب نمک؟
شخص بلال فروشی را در نظر بگیرید که قدری آب نمک در ظرفی درست کرده تا بلالها را در آن آماده کند. طبعا ما در مورد مایع داخل این ظرف می گوییم این آب نمک است نه آب. از طرف دیگر یک لیوان آب از دریاچه ارومیه (آن زمان که آب داشت) بر می داریم و می گوییم این آب است. مسلما شوری این آب بیشتر از شوری آب نمک آن بلال فروش است. پس چرا همچنان به این آب می گوییم و به آن آب نمک؟