16-خرداد-1402, 18:22
شرایط دو قسم هستند. بعضی شرایط هستند که در آنات متخلله نیز شرط هستند. اقای خویی فرموده چنین شرایط، شرایط صلاة هستند. بعضی شرایط هستند که در تمام حالات اعتبار ندارند بلکه فقط در حال صدور جزء دخیل هستند. اینها را شرایط اجزاء گفتند. مثلا طهارت، شرط نماز است که از ابتدا تا انتها باید باشد و الحدث قاطع للصلاة. اما طمأنیة که شرط نماز نیست و اگر کسی چیز نگوید و میان نماز حرکت کند و راه برود، در نماز خلل ایجاد نمی‌شود و حین قرائت باید طمانیة باشد. این تقسیم بندی و اصطلاح صحیح است.
اما بعضی اصطلاح دیگری به کار بردند. شرایط صلاة، همان است که شرط اجزاء است ولی آنکه برای آنات متخللة است، شرایط مصلی نام دارد که مصلی از ابتدا تا آخر باید داشته باشد مثل طهارت. اما به نظر ما همین اصطلاح بهتر از قبلی است.
مثال:گفتند قیام، سه فرض و مورد دارد. قیام حال تکبیرة الاحرام، در حال قرائت باید قیام داشته باشد که البته جزء واجبات نماز نیست بلکه از شرایط اجزاء نماز است و مکلف می‌تواند در آنات متخلله بنشیند و از مین چیزی را بردارد.
قیام دیگر، قیام متصل به رکوع است که عن قیام به رکوع می‌رود. اگر سوره را خواند و به نیت برداشتن چیزی از زمین خم شد، نمی‌تواند همان را برای رکوع حساب کند بلکه باید برخیزد و دوباره برای رکوع خم شود. این بحث است که آیا شرط رکوع است یا جزء رکوع، هر کدام باشد جزء واجب نماز نیست و مولف و مقوم نماز نیست.
سوم، قیام بعد از رکوع است که ان یقوم منتسبا بعد الرکوع، این قیام جزء واجبات نماز است. چنانچه یکی از واجبات نماز، جلوس بین السجدتین است. مرحوم خوئی قبول کرده که قیام از واجبات نماز و یکی از اجزاء مولفه نماز باشد که فقط این قسم مراد است. اما ظاهرا وقتی که سید می‌گوید قیام، ظاهر کلامش هر سه قسم مراد است.
درس خارج فقه جلسه 137 تاریخ 16 خرداد ماه 1402
اما بعضی اصطلاح دیگری به کار بردند. شرایط صلاة، همان است که شرط اجزاء است ولی آنکه برای آنات متخللة است، شرایط مصلی نام دارد که مصلی از ابتدا تا آخر باید داشته باشد مثل طهارت. اما به نظر ما همین اصطلاح بهتر از قبلی است.
مثال:گفتند قیام، سه فرض و مورد دارد. قیام حال تکبیرة الاحرام، در حال قرائت باید قیام داشته باشد که البته جزء واجبات نماز نیست بلکه از شرایط اجزاء نماز است و مکلف می‌تواند در آنات متخلله بنشیند و از مین چیزی را بردارد.
قیام دیگر، قیام متصل به رکوع است که عن قیام به رکوع می‌رود. اگر سوره را خواند و به نیت برداشتن چیزی از زمین خم شد، نمی‌تواند همان را برای رکوع حساب کند بلکه باید برخیزد و دوباره برای رکوع خم شود. این بحث است که آیا شرط رکوع است یا جزء رکوع، هر کدام باشد جزء واجب نماز نیست و مولف و مقوم نماز نیست.
سوم، قیام بعد از رکوع است که ان یقوم منتسبا بعد الرکوع، این قیام جزء واجبات نماز است. چنانچه یکی از واجبات نماز، جلوس بین السجدتین است. مرحوم خوئی قبول کرده که قیام از واجبات نماز و یکی از اجزاء مولفه نماز باشد که فقط این قسم مراد است. اما ظاهرا وقتی که سید می‌گوید قیام، ظاهر کلامش هر سه قسم مراد است.
درس خارج فقه جلسه 137 تاریخ 16 خرداد ماه 1402
