میرزای قمی رضوان‌الله تعالی علیه :
روایات برای من قصد صادر شده است، هرچند احتمالش وجود دارد که برای الی یوم القیامة باشد.
نتیجه گرفته که پس ظهوری برای دیگران محرز نمی‌شود چون وقتی که برای مخاطب سخن می‌گوید ، احتمال وجود یک قرینه محفوفه وجود دارد. کلام امام علیه‌السلام برای همگان نیست که نتواند به قرینه حالیه و فی البین اعتماد کند و چه بسا یک قرینه حالیه بوده و به همان اکتفا کرده و لزومی نداشته بیان کند و مخاطب نیز طبق همان قرینه فهمید و قانع شد. پس در روایات که من قصد نیستیم، ظهور نداریم. پس ایشان ظهور را منکر است و می‌گوید مشخص نیست که از این الفاظ، همان معنایی را می‌رساند که می‌فهمیم و شاید یک معنایی را می‌فهماند که با قرینه میان سامع و متکلم مشخص می‌شود و سامع فقط درست فهمیده است.
میرزای قمی رضوان‌الله تعالی علیه فرمودند : اضف الی ذلک که نقل به معنا در روایات الی ما شاءالله وجود دارد و ظهور را خلل‌دار می‌کند و مشخص نیست که امام علیه‌السلام همان را گفته باشد و همینکه نقل به معنا کرده، نشان نمی‌دهد که مقصود امام همین بوده.
اضف الی ذلک، تقطیع روایات فراوان بوده. چه بسا اگر تقطیع نمی‌شد و به هم متصل بود، یک معنای دیگر متوجه می‌شدیم و این تقطیع منحصر به صاحب وسائل نیست و در صدر اول این تقطیع واقع می‌شده و در روایات طولانی را برای قرار دادن در موضوعات مختلف فقهی، تقطیع می‌کردند .
اضف الی ذلک، خیلی از قرائن ضایع شده و به ما نرسیده و چه بسا متصل به او قرینه‌ای بوده که به ما نرسیده. الان بعضی از اصول پیدا می‌شود که ما در آن اصول قیودی یافت می‌شود که به صاحب کافی نرسیده. شیعه در اقلیت و ضعف بوده و کتاب‌ها را نابود می‌کردند و چه بسا در آن زمان که وسائل چاپ نبوده، یک نسخ می‌نوشته و به ورثه می‌داد و معلوم نبود او با نسخه خطی چه می‌کرد .
اضف الی ذلک که این استنساخ‌ها دچار خلل‌های بسیاری می‌شده و امروز اختلاف نسخ یکی از مشکلات تحلیلات فقهی است. این خلل، باعث تخریب ظهور می‌شود .
اضف الی ذلک، دسّ دساسین وجود داشته و ظاهرا چندین هزار روایات جعلی در کتب منسوب به امام صادق علیه‌السلام وارده شده که باعث خلل در ظهور می‌شده .
پس از این روایات نمی‌شود فرمایش امام علیه‌السلام را برداشت کرد.
در ناحیه سند نیز ادعای خلل کرده است. خبر ثقه و عادل حجت است و از کجا مشخص شده که اینها ثقه و عادل هستند؟ مرحوم شیخ طوسی و مرحوم نجاشی بیش از صد سال با رواة فاصله داشتند و این اجتهاد خوشان بوده که گفتند فلانی ثقة .
در نتیجه از نظر مرحوم میرزای قمی، باب علم و علمی منسد می‌شود و عمل به مطلق ظن کفایت می‌کند به حکم عقل.
روایات برای من قصد صادر شده است، هرچند احتمالش وجود دارد که برای الی یوم القیامة باشد.
نتیجه گرفته که پس ظهوری برای دیگران محرز نمی‌شود چون وقتی که برای مخاطب سخن می‌گوید ، احتمال وجود یک قرینه محفوفه وجود دارد. کلام امام علیه‌السلام برای همگان نیست که نتواند به قرینه حالیه و فی البین اعتماد کند و چه بسا یک قرینه حالیه بوده و به همان اکتفا کرده و لزومی نداشته بیان کند و مخاطب نیز طبق همان قرینه فهمید و قانع شد. پس در روایات که من قصد نیستیم، ظهور نداریم. پس ایشان ظهور را منکر است و می‌گوید مشخص نیست که از این الفاظ، همان معنایی را می‌رساند که می‌فهمیم و شاید یک معنایی را می‌فهماند که با قرینه میان سامع و متکلم مشخص می‌شود و سامع فقط درست فهمیده است.
میرزای قمی رضوان‌الله تعالی علیه فرمودند : اضف الی ذلک که نقل به معنا در روایات الی ما شاءالله وجود دارد و ظهور را خلل‌دار می‌کند و مشخص نیست که امام علیه‌السلام همان را گفته باشد و همینکه نقل به معنا کرده، نشان نمی‌دهد که مقصود امام همین بوده.
اضف الی ذلک، تقطیع روایات فراوان بوده. چه بسا اگر تقطیع نمی‌شد و به هم متصل بود، یک معنای دیگر متوجه می‌شدیم و این تقطیع منحصر به صاحب وسائل نیست و در صدر اول این تقطیع واقع می‌شده و در روایات طولانی را برای قرار دادن در موضوعات مختلف فقهی، تقطیع می‌کردند .
اضف الی ذلک، خیلی از قرائن ضایع شده و به ما نرسیده و چه بسا متصل به او قرینه‌ای بوده که به ما نرسیده. الان بعضی از اصول پیدا می‌شود که ما در آن اصول قیودی یافت می‌شود که به صاحب کافی نرسیده. شیعه در اقلیت و ضعف بوده و کتاب‌ها را نابود می‌کردند و چه بسا در آن زمان که وسائل چاپ نبوده، یک نسخ می‌نوشته و به ورثه می‌داد و معلوم نبود او با نسخه خطی چه می‌کرد .
اضف الی ذلک که این استنساخ‌ها دچار خلل‌های بسیاری می‌شده و امروز اختلاف نسخ یکی از مشکلات تحلیلات فقهی است. این خلل، باعث تخریب ظهور می‌شود .
اضف الی ذلک، دسّ دساسین وجود داشته و ظاهرا چندین هزار روایات جعلی در کتب منسوب به امام صادق علیه‌السلام وارده شده که باعث خلل در ظهور می‌شده .
پس از این روایات نمی‌شود فرمایش امام علیه‌السلام را برداشت کرد.
در ناحیه سند نیز ادعای خلل کرده است. خبر ثقه و عادل حجت است و از کجا مشخص شده که اینها ثقه و عادل هستند؟ مرحوم شیخ طوسی و مرحوم نجاشی بیش از صد سال با رواة فاصله داشتند و این اجتهاد خوشان بوده که گفتند فلانی ثقة .
در نتیجه از نظر مرحوم میرزای قمی، باب علم و علمی منسد می‌شود و عمل به مطلق ظن کفایت می‌کند به حکم عقل.
