سؤال: حمل امر بر استحباب

[دلیل]

اگرچه توریه در کلام انشایی خصوصا از سوی امام معصوم که در مسند بیان احکام الهی قرار دارد تصویر دارد، لیکن به نظر می رسد حمل بر استحباب از مصادیق توریه محسوب نشود چرا که اگر امام در مقام توریه باشند حمل بر استحباب معنا ندارد چون امام در مقام بیان حکم واقعی اعم از واجب یا مستحب نبوده اند تا ما حمل بر وجوب یا استحباب نماییم.

آقای حامد اولا: فرضی که شما فرموده اید که حکم واقعی اعم از واجب و مستحب باشد اصلا غلط است (یا منظوری دارید که بنده متوجه نشدم)چرا که معنا ندارد حکم واقعی اعم از واجب و مستحب باشد ثانیا: در جایی که امر ظهور عرفی در وجوب داشته باشد وقتی امام امر می فرماید، وجوب را به عرف القا کرده است در همین حال  اگر حکم واقعی استحباب باشد و امام هم استحباب را اراده کرده باشند توریه محقق خواهد شد بنابراین توریه در کلام امام هم می تواند تحقق داشته باشد و اشکالی ندارد 
اما اینکه شما بفرمایید نمی شود امام خلاف واقع را القا به عرف کند چرا نشود مگر در موارد تقیه اینچنین نیست که امام به جهت مصالحی خلاف واقع را می فرمایند و به طور کلی گاهی شارع مقدس به جهت مصلحت بالاتری راضی به ترک واقعی می شود و کاملا عقلایی است.