16-ارديبهشت-1403, 17:44
سال گذشته در بحث عبادات مکروهه یک کبری را از آقای وحید خراسانی نقل و دفاع کردیم و خود ایشان در بحث روزه روز عاشوراء از آن استفاده می کردند. آن کبری این بود که که وقتی در استبصار و تهذیب روایتی را مورد استناد قرار بدهد و قدماء هم متعرض آن بحث می شوند، معلوم می شود که صدور آن مورد پذیرش بوده است. آن کبری در اینجا تطبیق پیدا می کند. چرا که علماء وقتی وارد بحث طهارت کافر کتابی می شوند و در پاسخ به آن به سراغ مرجحات باب تعارض می روند، نشان می دهد که به لحاظ صدور، مشکلی نمی دیدند. در نتیجه اگر روایتی بود که قدماء متعرض آن بشوند و وارد محل نزاع بشود اما در پاسخ به آن به سراغ مرجحات باب تعارض بروند، دلالت بر صحت صدور آن می کند.
.... سؤال: این روایت یک روایت در بین مجموعه روایات است و لذا به سند این روایت اشکال نمی کنند. ممکن است چند روایت در بین این مجموعه صحیح السند باشد و آنها در مقام رد سائر روایات باشند پاسخ استاد: من از کبرای شهرت عملیه جابر ضعف سند استفاده نمی کنم تا استناد را احراز کنم. من از کبرای دیگری استفاده می کنم و آنهم این که این روایت در زمره روایات طهارت ذاتی کافر کتابی است و علماء در حل تعارض، نمی گویند روایات طهارت کافر کتابی ضعیف هستند. ادامه سؤال: خوب نگویند. اگر در میان روایات دال بر طهارت کافر کتابی، یکی دو روایت صحیح باشد، همین کافی است پاسخ استاد: اتفاقا اگر یکی دو تا روایت صحیح السند بود، به سراغ مرجح اکثر صدورا می رفتند چون قدماء تعدی از مرجحات منصوصة می کردند. پس معلوم می شود که صدور آن ها را قبول داشته اند.
... یک کبرای شهرت عملیه جابر ضعف سند داریم که صغرای آن احراز استناد چند مدرسه به روایت است. اینجا از این کبری ها استفاده نمی کنیم بلکه می خواهیم بگوییم وقتی علماء در باب تعارض وارد می شوند و به سراغ مرجحات می روند، پس صدور روایات طرف مقابل را قبول دارند مگر آن که به صورت تسلیمی جواب بدهند.( درس خارج فقه، جلسه97، 10 اردیبهشت 1403)
