امتیاز موضوع:
  • 4 رای - 4 میانگین
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
درخواست توضیح: جایگاه لباس روحانیت
#21
بسم الله الرحمن الرحیم
به نظر می رسد اصل مطالب در مورد لباس روحانیت در مجموع سخنان اساتید و طلاب گرامی کاملا بیان شد.
به نظر می رسد خیلی ازمسائلی که حرمت شرعی آن و قبح عقلائی آن ثابت نشده است و ثانیاً فوائد آن فی الجمله آشکار است دلیلی برای تأیید مستقیم شارع نیاز ندارد بلکه برای رد آن باید اقامه ی دلیل نمود
لباس روجانیت نیز از همین موارد شمرده میشود . و اشکالات بعضی از دوستان که با این لباس، روحانی خود را از مردم جدا می کند و... نمی تواند دلیلی تام بر عدم رحجان این لباس باشد با توجه به همه ی فوائدی که بر آن مترتب است.
البته نباید فراموش شود که گاهی تکبر در این لباس باعث جدای از مردم می شود نه خود لباس..
البته این نکته قابل تأمل است که اگر بتوان بشکلی و روشی نوع این لباس را تغییر داد مثلا قبا و عبایی کوتاهتر و ... که برای خود طلاب هم آسان تر باشد اشکالی فی نفسه نخواهد داشت
همانگونه که سابقا معمولا طلاب پالتوهایی می پوشیدند که شاید در اکثر موارد ممیزه ی آنها شمرده می شد و ...
این نکته هم قابل دقت است که صرف عمامه و قبا و عبا را با نسبت به لباس رسول(ص) دادن نمی توان مقدس نمود همانگونه که در عرف جامعه و ... مطرح است والا علی القاعده لباس رسول ا لله شبیه به لباس عرب های عربستان و ... باید باشد پس باید گفت دشداشه نیز مقدس است. لذا اصل تقدس و نسبت تقدس دادن به لباس روحانیت از باب لباس حضرت رسول(ص) نیست بلکه به خاطر تشابه جایگاه روحانی به جایگاه حضرت رسو ل و ائمه(علیهم السلام ) است یعنی از آنجایی که این لباس نماد خدمت به دین و مسئولیتی پیامبر گونه است مقدس شده است.
پاسخ
#22
باسلام دوباره
لطفا دوستان در مورد این که در چه جاهایی می توان لباس را در آورد، نظر بدن، چون گاهی ملاحظه می شه که بعضی از دوستان برای خرید یا... با لباس عادی اقدام می کنند، آیا این کار دور از شوون لباس است/ اصلا تعریف مشخصی از شان می توانیم ارائه کنیم/ مصادیق مشخص موارد جواز کدامند.
یک نکته ای که دنبال می کنم این است که اگر حد و حدود این مساله شفاف بشود هم برای کسی که لباس خود را احیانا در می آورد به لحاظ نفس لوامه و وجدان خودش راحت باشد که خدای ناکرده دچار کار خلاف شرع و مرضی درگاه احدیت مرتکب نشده باشد و هم از دیدگاه مردم و سایر روحانیون که به او با نگاه چپ چپ نظاره نکنند.
به عبارت دیگر وقتی حد و مرز دقیق هر مساله روشن شود، در مقام اهم و مهم کردن دیگر دچار مشکل و یا تصمیمات نادرست نخواهیم شد.
لطفا دیدگاه های خود را فعلا حول همین مساله بیان فرمایید.
پاسخ
#23
سؤال فوق مبتنی بر دو جهت است:
1ـ با لباس مبدل بودن در انظار عمومی آیا خلاف مروت است؟به نظر میرسد ملاک خلاف مروت بودن چیزی عرف عام باشد نه عرف خاص. توضیح اینکه عرف خاص یعنی خود روحانیون شاید با لباس مبدل بودن را موجب وهن روحانیت بدانند اما عرف عام شاید آنرا موجب وهن نمیدانند بویژه آنکه مردم امروزی لباسهای بسیار متنوع مناسب با فعالیتهای مختلف و آب و هواهای مختلف دارند و طراحی لباس خود حرفه مستقلی شده است حضرت امام خمینی در منزل هفت دمپایی داشته اند مناسب هر مکانی.
2ـ عرف خاص نیزشاید با لباس مبدل بودن را موجب وهن و سبکی روحانیت نمیداند بلکه بخاطر اهمیت حفظ لباس بویژه در عرصه تبلیغ آنرا مناسب نمیداند و به نظر میرسد دغدغه عرف خاص از این جهت ونه از جهت خلاف مروت بودن دغدغه بجایی است چون اگر با لباس مبدل بودن در میان طلاب رسم شود به مرور لباس روحانیت از عرصه تبلیغ نیز کنار خواهد رفت
شاید بتوان لباسهای متنوعتری نیز تهیه کرد مثلا قبای کوتاه برای کوهنوردی ...یا همه جا معمم بود مگر ضرورتی لازم آید
پاسخ
#24
نقل قول:آقای شریعتمداری وقتی به مرحوم حاج سید ابوالحسن در باره صدور اجازات به طلابی که با استناد به آن از درآوردن لباس معارف[ظاهراً معاف صحیح است] بودند، اعتراض می کند، اما «ایشان [یعنی سید ابوالحسن] گفتند: دستور کتبی از امام علیه السلام است». (سر دلبران، ص 273).
منبع خاطره فوق:
کتاب سر دلبران (آیت الله حاج شیخ مرتضی حائری [آقازاده و فرزند مرحوم حاج شیخ عبدالکریم حائری]، به کوشش رضا استادی، قم، 1377) مولف از وسواس خود در نقل این حکایات یاد کرده و می­گوید «دروغ نیز زیاد گفته می شود و حقایق را آلوده می کند». (سر دلبران، ص 136.)
 کتاب «صدسالگی حوزه قم» (رسول جعفریان، قم، نشر مورخ، 1400)فایل پی دی اف کتاب «صدسالگی حوزه قم» در کانال تلگرامی [رسول جعفریان] آمده است.
منبع کتاب صدسالگی حوزه قم

[ظاهراً ماجرا مربوط به منع لباس روحانیت در دوره رضاپهلوی است که فقط به معدودی که در امتحانات قبول می شدند جواز پوشیدن لباس روحانیت از سوی دولت داده می شد]
قطع قلم به قیمت نان می کنی رفیق
این خط و این نشان که زیان می کنی رفیق
گیرم درین میانه به جایی رسیده ی
گیرم که زود دکه دکان می کنی رفیق
کفاره اش ز گندم عالم فزون تر است
از عمر آنچه خدمت خان می کنی رفیق
خود بستمش به سنگ لحد مرده توش نیست
قبری که گریه بر سر آن می کنی رفیق
گفتی گمان کنم که درست است راه من
داری گمان چو گمشدگان می کنی رفیق
پاسخ


موضوعات مشابه ...
موضوع نویسنده پاسخ بازدید آخرین ارسال
  حرمت پوشیدن لباس شهرت amirabas 1 4,909 12-دي-1394, 20:10
آخرین ارسال: dinparast
Lightbulb ماشین لباس شویی و تطهیر لباس ها حسینی 7 17,878 11-اسفند-1391, 21:28
آخرین ارسال: hadi

پرش به انجمن:


کاربران در حال بازدید این موضوع: 1 مهمان