امتیاز موضوع:
  • 4 رای - 4 میانگین
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
درخواست توضیح: جایگاه لباس روحانیت
#11
این لباسو برا شما پوشیدم(اندر فوائد تلبس)

استاد بعد درس وقت نداشت، گفتم همراه استاد برم تا تو راه سوالام رو بپرسم. به همراهی

استادسوار تاکسی شدیم. راننده از تو آینه نگاهش به ما بود تا قشنگ جابه جا شدیمو درو بستیم.

حرکت کرد...یه نگاه به جلو داشت و یه نگاه به آینه. معلوم بود یه چیزی می خواد بگه

ببخشین یه سوال دارم؛چرا شما آخوندا این جوری لباس می پوشین؟!

گفتم: چشه؟ چروکه؟ اتو نداره!!

- نه بابا! منظورم اینه که برا چی یه لباسی می پوشین که با مردم فرق داره؟!

استاد: خب ما این لباسو برا شما می پوشیم.

راننده جوون لباشو آویزون کرد که یعنی، یعنی چی؟!!

برا ما؟!!!

- خب آره دیگه. تابستون که آدم از گرما پوست میندازه، شما یه پیراهن نازک می پوشین، تازه

آستینشم قیچی می کنین، یه کلاه آفتاب گیرم رو سرتون و صندل انگشتی به پا، ماها باید

دکمه یقه دیپلمات رو محکم ببندیمو عرق بریزیم. زمستونم از سرما گوشامون قندیل می بنده ...

سختی و مصائب پوشیدن این لباس رو تحمل می کنیم؛ برا این که شما راحت باشین. اگه

سوالی،مشکلی... داشتین در دسترس باشیم؛ تو تاکسی، اتوبوس، خیابون...

وگر نه شما اگه یه سوال براتون پیش بیاد حتما باید راه بیفتین و فلان مرکز و فلان موسسه رو پیدا

کنید و برین اونجا وقت بگیرین تا جواب یه سوال کوچیکو بگیرین.

- چه جالب! تا حالا این جوری بهش فک نکرده بودم!

- آره جالبه! تازه اگه مثلا پزشکا هم تو خیابون لباس فرمشونو می پوشیدنو هر کی سوال داشت

مجانی جوابشو می دادن جالب تر می شد!

جوون از ته دل خنده ای زد و گفت: اگه اونجوری می شد که خیلی خوب بود.

[عکس: 45863_8707141295_L600_resize_2.jpg]

خلاصه بحث کشید به سوال و جوابای اعتقادی تا عند خونه استاد. یعنی کوچه پس کوچه هایی که

آژانس دربستم با غرغر می یاد رو با اشتیاق و اصرار می یومد و هی سوال پشت سوال... تا عند

خونه استاد. تازه شروع کرد به شماره و وقت گرفتنو از این حرفا... .

منم دیگه زیاد مزاحم استاد نشدمو برگشتم و تو راه برا امواتش صلوات فرستادم که راه مارو این قدر

دور کرد، بدون اینکه جوابی گرفته باشیم!

----------------------------------
پی نوشت: گاهی شما تو یه شهر بزرگی مثل مشهد یا تهرون ... می رین نمایشگاه ، پارک، سینما، بقالی محل .... یه دفه چشمتون به روحانی محلتون روشن می شه! می بینین با لباس معمولی اومده خرید، تفریح،... به نظر شما یا اطرافیانتون این حالت برا ایشون زنندست؟! خلاصه شما دوزیست بودن یه طلبه جوون رو براش بد می دونین یا نه؟ می خوام از همین نظرات شما به یه نتیجه ای برسم؛ اگر چه قشر اینترنت به دست، همه جامعه نیست ولی تا حدودی نظر قشر فرهنگی جامعه برام روشن می شه

منبع: وبلاگ هزار و یک تلنگر
پاسخ
#12
دوست ما از عمل مثل دراویش و یا بهایی ها برای تایید این عمل استفاده کردن. جدای از اشکالاتی که در پست های گذشته به ایشان شد که بر فرض این چنین باشد آیا این سیره مورد امضای شریعت هست یا نه و هم چنان بدون جواب هست و این مثال‌های شما هم در حقیقت از اسلام و رنگ و بو پذیرفته اند یا اصل انشعاب آنها از اسلام بوده این مهم نیست.
مهم اینه که شما هنوز به اشکال اساسی که تافته جدا بافته شدن روحانیت هست پاسخ ندادین.
فرمودین اگر این لباس نباشه هر کسی میتونه تبلیغ دین کنه. الان که روحانیت یونیفرم جدا داره این طور نیست؟!!
حتی مسیحیت بعد از شکستی که بعد از قرون وسطی خورد خودش هم متوجه این اشکال شد و الان مبلغین مسیحی به ندرت (در غیر کلیسا) از لباس خاص استفاده می کنند.
الان مستبشرین مسیحی در جای جای دنیا (آفریقا، آسیا و حتی ایران) حضور دارند و به شدت مشغول تبلیغ مسیحیت هستند در عین اینکه اصلا از لباس مخصوص استفاده نمی کنند بلکه مشغول به شغل خودشون هستند و در کنار اون تبلیغ می کنند.
جدا شدن روحانیت از مردم با هر چیزی که نشون بده روحانیت خودش رو تافته جدا بافته می دونه و این حس رو در مردم القا کنه یکی از اصلی ترین علت‌های کم شدن محبوبیت روحانیت در جامعه امروز ایران ماست.
پاسخ
#13
اینکه عزیزمون آقای ریحان فرمودند:
روحانیون با این لباس، تافته جدا بافته بودن خود را به مردم القاء می کنند، به این شدت درست نیست بلکه بستگی به رفتار خود روحانی دارد،چرا که افراد زیادی از این قشر را می شناسیم که با برخورد متواضعانه و شایسته خود، جذب هر چه بیشتر مردم را به دنبال داشته و موجب دید مثبت مردم شده اند، به نظر می رسد در این بخش یک مقدار اغراق شده بود.
پاسخ
#14
نسبت به نظر دوستمون آقای حسینی مطلبی را می خواستم متذکر بشوم:
پوشیدن لباس و ایجاد رفاقت با مردم و رد و بدل کردن شماره گرچه موجب انس هر چه بیشتر با روحانیت و معنویت می شود ولکن همانطور که مفید است در صورت عدم مدیریت درست ممکن است موجب سوء تفاهم و بد بینی مردم هم بشود؛ چرا که اگر تعداد ارباب رجوع بسیار زیاد شود و از عهده پاسخگویی به آن ها بر نیایند موجبات دل شکستگی و گاه بدبینی را به دنبال خواهند آورد.
بنابراین شایسته است که کسانی که به طور عمده وارد عرصه تبلیغ نشده اند به هنگام دادن شماره به این نکته توجه داشته باشند. تا از کارهای مهم تر نظیر تحصیل و ... که به لحاظ شرعی اهم هستند بازنمانند.
پاسخ
#15
با سلام واحترام
متفاوت بودن لباس روحانیت مزایایا فراوانی دارد از جمله
رجوع آسان تر مردم
زنده شدن مزاهر تشیع
اباهت وشخصیت به طرف
دوری از انواع لباس های غربی و تلبس به لباس شیعی

لکن همه این مزایا در صورتی که رفتار طلبه مناسب باشد است والا تاثیر عکس خواهد گذاشت در واقع فرد ملبس مظهر دین است وتمامی خوبی های او به نفع تشیع میشود
اما متفاوت نبودن لباس مسیحیت بدلیل فساد آنان و راحتر بودنشان در این زمینه است وقیاس به آن مع الفارق است
پاسخ
#16
1ـ قرار نیست هر سیره عقلایی به امضای شرع برسد ما که نمیخواهیم اثر شرعی بر لباس روحانیت بار کنیم همین که رجحان عقلی و فائده عقلایی مهمی چون حفظ عرصه تبلیغ دارد کافی است.البته شاید از ادله وجوب رجوع به عالم برآید که نشان داشتن عالم رجوع مردم را راحت تر میکند و حداقل از باب معدّ مطلوب شارع است.اگر عالم نشاندار دارای مجوز خاصی هم باشد که چه بهتر. منافاتی با هم ندارد در گذشته عالمان طراز اول هر منطقه اجازه اجتهاد کتبی داشتند و منشا برکات زیادی بودند
2ـ علت به زمین خوردن کلیساـ به تعبیر آقای ریحان ـ چرخیدن کشیشها در خیابان نبود بلکه تحمیل عقاید کلیسا بدون توجیه مبانی آن و نزاعها و جنگهای گسترده مذهبی از دین وجهه استبدادی و عامل تنش و درگیری تصویر کرد و البته چون دین امری فطری بود مردم غرب دین را کنار نگذاشتند بلکه نماد های دین را که عامل جنگ بود کنار گذاشتند و دین را از عرصه قانونگذاری و تکلیف حذف کردند و در واقع جدایی دین از سیاست کم کردن روی کلیسا بود و ربطی به لباس کشیش ها ندارد بماند که کشیشها آن چنان هم مقصر نبودند و طبق مبانی دین مسیحیت کار میکردند و این دین مسیحیت تحریف شده بود که مشکل داشت و جهان غرب باید سراغ دین دیگری میرفت و مذهب شیعه را مطالعه میکرد الان نیز باید همین کار را بکند
3ـ مبشرین مسیحی در بعضی کشورها با لباس مخصوص خود تبلیغ نمیکنند چون نمیخواهند کسی از نقشه های گسترده آنها مطلع شود
4ـ آقای ریحان لباس روحانیت را باعث تافته جدا بافته شدن و در نتیجه کم شدن محبوبیت روحانیت دانسته اند در حالی که قرنها در ایران لباس روحانیت سابقه دارد و دقیقا برعکس لباس روحانیت موجب ارتباط بیشتر با مردم و محبوبیت روحانیت میشود بشرطی که روحانیت معظم شیعه بخصوص بزرگان آن همه انتقادها و حتی فحش ها را بشنود و حساسیتهای مردم را بفهمد و با وسایل تبلیغی گسترده شبهات را رفع کنند یا عیبهای خود را پاک کنند شاید طلاب امروزی مجبور باشند از بعضی روحانیت نسل قبل و ایده های آنها حساب خود را جدا کنند اما نه با لباس
پاسخ
#17
با سلام.
لباس روحانیت برخی محاسن ذاتی دارد و برخی محاسن عرضی.
از محاسن ذاتی آن، می توان ساتریت کامل آن که موافق با حیا و عفت است را نام برد که از صفات مومن همین توجه به حیا است حتی در پوشش.
و محاسن عرضی آن هم برخی به خود روحانی برمی گردد و برخی به جامعه. جای شک نیست که طلبه وقتی این لباس را به تن دارد توجه بیشتری به حرکات و گفتار خود دارد. حتی این لباس در سعی وی بر تحصیل و مطالعه هم تاثیر دارد. چون احساس مسؤولیت نسبت به جامعه پیدا می کند.
این لباس در مردم نیز اثر روانی دارد و سخنی که از یک روحانی می شنوند بیشتر مطابق واقع و شریعت می دانند تا اینکه همین سخن را از یک غیر معمم بشنوند و این نکته هم بالعیان ملموس و مشهود است.
مردم دیندار با دیدن این لباس قوت قلب پیدا می کنند. مثلا اگر در قطار یک روحانی را ببینند ناخواسته مسرور می شوند. هرچند کسی که از دین بریده، دیدن این لباس باعث اندوهش می شود که این هم خود مطلوب است.
پاسخ
#18
سلام مجدد
اشکالات دوستان رو خوندم. فکر میکنم دوست عزیز آقای منتظر القائم متوجه اشکال حقیر نشدن. بنده نمیگم علت رویگردان بودن مردم از کلیسا لباس روحانیت بود و تمام.
اما این مساله نقش مهمی داشت. اینکه روحانیت کلیسا از مردم جدا شد و از اونا و نوع زندگی و علاقه و ... کاملا برید به تعبیر دیگه باعث شد هیچ ارتباطی با مردم نداشته باشه یکی از علت هاش لباس جدا بود یا لا اقل لباس جدا یکی از امارات این جدا شدن بود.
من هنوز از جواب دوست مون قانع نشدم. البته لزومی هم به قانع شدن نیست. اینکه لباس روحانیت قرن ها در ایران سابقه داره که منظورتون از عصر صفویه هست اون هم تعداد بسیار کم روحانیون و از طرف دیگه مزین بودنشون به محاسن متعدد اخلاقی و ... این نقص رو جبران میکرد. خصوصا که توجه کنید تا همین چندی پیش روحانیت یک شغل مستقل به حساب نمی آمد لذا روحانی درون مردم بود و حتی اگر در بخشی از روز لباسش متفاوت بود اما این قدر آمیختگی با مردم داشت که این مساله به چشم نیاد و تافته جدا بافته حساب نشه.
اما الان این طور نیست. روحانیت کاملا یک مسلک و حتی شغل جداگانه شده و لذا اکثر روحانیون ارتباط خاصی در شبانه روز با مردم ندارند. در این شرایط لباس جدا بیشتر به این مساله دامن میزنه.
در مورد مساله تبلیغ هم قبلا عرض کردم فکر میکنم این حرف که لباس جدا باعث اعتماد بیشتر مردم باشه کلیت نداره.
اما یکی از دوستان گفته بودند که عمامه داشتن در روایات مورد تاکید قرار گرفته و این را تاییدی بر مطلوبیت این لباس دونسته بودن، اشکال این حرف اینجاست که اگر چه در برخی روایات عمامه داشتن توصیه شده یا گفته شده اشکالی نداره اما در روایات متعدد از عمامه به سر نهادن بدون تحت الحنک به شدت منع شده (می تونید برای نمونه به کافی جلد 6 صفحه 460 مراجعه کنید) لذا این شکل از لباس که عمامه بدون تحت الحنک است مورد تایید شرع نیست.
دوست عزیز آقای منتظر القائم فرموده بودند قرار نیست هر سیره عقلائی به تایید شرع برسه. حرف کاملا متین هست اما کاش به اصل اشکال توجه میکردند.
اصل اشکال این بود که نمی توان این یونیفرم جدید را لباس مورد تایید شرع دانست و گفت از نظر شرعی این لباس استحباب دارد یا مقدس است و ... ما کاری به اینکه از نظر عقلاء ثمری بر این لباس جداگانه مترتب هست یا نه نداریم. مسلما یونیفرم فوائدی دارد و لذا عقلاء برای بسیار از کارها یونیفرم جداگانه طراحی می کنند اما این با نسبت دادن مطلوبیت از نظر شرعی و تقدس شرعی و ... متفاوت است.
پاسخ
#19
سلام
بنده می خواستم یه مطلبی که در رابطه با علامه طباطبایی رحمه الله است
رو در این جا متذکر بشوم.
معروف است که برای ایشان مکاشفه ای رخ می دهد که طبق این مکاشفه سال های طلبگی ایشان از زمانی که ملبس به لباس روحانیت شده اند حساب شده است.
بنده به شخصه در این قضیه مطمئن نبودم که تنها علت و عامل در این مکاشفه خصوص لباس روحانیت باشد، چه بسا نسبت به شخص علامه اعلی الله مقامه یک خصوصیتی مفقود بوده و با پوشیدن لباس ملازمه داشته اما نه ملازمه دو طرفه و به عبارتی ملازمه یک طرفه و از باب چون که صد آید نود هم پیش ماست، بوده باشد. در نتیجه اگر کاملا کالبد شکافی شود چه بسا یک چیزی بوده که در مثال به مثابه 90 بوده و در نتیجه لازم نیست برای رسیدن و اکتساب آن، 100 -که تنظیرش به لباس است- را نیز بدست بیاوریم.
از همین جهت در صحبت خصوصی که با آیت الله شبیری زنجانی حفظه الله داشتم، وقتی این قضیه را نقل کردند،همان جا با تاکید( حداقل دو بار) پرسیدم که آیا خصوص لباس بوده و وجه دیگری نداشته؟
ایشان هم بیان کردند که: بله علامه در جهات مختلف این قضیه فکر کرده اند و تنها خصوص همین مساله(لباس) را علت کلام حضرتش «علیه آلاف التحیة والثناء »یافته اند.
و از آن جا که در دقت کلام خود علامه حرفی نیست از این جهت می تواند یکی از وجوه قائلین به تلبس قرار بگیرد.
پاسخ
#20
دوست عزيز ريحان فرمودند كه يونيفرم باعث يك هويت مستقل براي انسان شده و او تافته جدا بافته از مردم مي‌كند.
به نظر من كلام ايشان صحيح نيست،‌ زيرا تنها اقتضايي كه خود يونيفرم دارد اين است كه در انسان ايجاد يك مشخصه و وجه مايز مي‌كند، اما اينكه اين مشخصه و وجه مايز موجب اين باشد كه انسان تافته جدا بافته از مردم تلقي شود يا نه بستگي به اين دارد كه فرد داراي اين لباس چگونه از اين وجه مايز استفاده مي‌نمايد. بديهي است كه اگر فرد با تكيه بر اين لباس تكبر ورزي نمايد تصور تافته جدا بافته پديد مي‌آيد و اگر فرد اين لباس را وسيله‌اي براي خدمت به دين و مردم قرار دهد تصور همجوشي با مردم و خيرخواهي براي آنها پديد خواهد آمد.
اما اينكه فرمودند نمي‌توان اين لباس را مورد تاييد شارع و يا مقدس دانست، اگر منظور ايشان تاييد و ترغيب خاص شارع نسبت به لباس مخصوص داشتن روحانيون است، اين امر مقبول است و كسي هم توهم آن را نداشته است. اما اگر مراد اصل رضايت شارع به اين كار است،‌ طبيعي است كه اگر بپذيريم كه اين امر داراي فوائدي بوده و عقلائي مي‌باشد – چنانچه ايشان پذيرفته‌اند - همين مطلب براي كشف رضايت بلكه رغبت شارع كفايت مي‌كند.
اما در مورد تقدس لباس نيز بايد گفت تقدس مذكور ارتباطي به امر داشتن شارع نسبت به آن يا امر نداشتن او نيست بلكه اين تقدس ناشي از اين است كه اين لباس لباس خدمتگزاري به دين و به اصطلاح سربازي امام زمان عليه السلام است و به تعبير ديگر اين لباس تقدس خود را از متعلَّق خود كسب كرده است نه از اين جهت كه شارع به آن امر خاص كرده باشد.
اما اينكه گفته شده است پيامبر خود از لباس خاص استفاده نمي‌كرده است، بايد گفت كه اساساً استفاده از لباس خاص به چه انگيزه‌اي است؟ پوشيدن لباس خاص روحانيون حداقل به دو انگيزه مي‌باشد، اول: اعلام اينكه فرد مذكور داراي اطلاعات ديني بوده و آماده خدمتگزاري در اين جهت است، دوم: اينكه اين فرد از سوي نظام حوزه كه او ملبس به اين لباس رسمي نموده است مورد تاييد است. طبيعي است كه پيامبر به هيچ يك از اين دو نيازي نداشته‌اند زيرا اولاً در محيط كوچك مدينه همه ايشان را مي‌شناختند و ثانياً نيازي به تاييد از تشكيلات خاصي نداشتند.
اما اينكه راويان نيز لباس مخصوص نداشتند نيز به اين جهت است كه اولاً بسياري از آنها به جهت تقيه نمي‌خواستند اعلام علني داشته باشند، ثانياً آنها نيز در محيط كوچكي زندگي مي‌كردند كه در آن شناخته بودند. اما همين راويان نيز جهت افاده از وجه مميزه‌ها استفاده مي‌كردند، مانند نشستن در بخش خاصي از مسجد كه معمولاً افرادي كه داراي اطلاعات ديني بوده و آماده پاسخگويي به سوالات بودند در آنجا مي‌نشستند، چنانچه اين كلام امام عليه السلام به ابان بن تغلب به آن اشاره دارد: «اجلس في مسجد المدينة و أفت الناس فإني أحب أن يرى في شيعتي مثلك‏».
اما در مورد علل روي‌گرداني مردم غرب از كشيشها و اينكه لباس خاص آنها چقدر در آن نقش داشته است،‌ به نظر من نيازمند يك تحقيق جدي و ارائه تحليل متكي به شواهد است و تحليل‌‌هاي گذرا مي‌تواند موجب برداشت‌هاي نادرست و غلط از آن شود.
اما اینکه لباس روحانیت بلند است و در شرع به لباس کوتاه سفارش شده است، باید گفت در شریعت سفارش به لباس کوتاه نشده است بلکه از لباس هایی که بر روی زمین کشیده میشده است نهی شده است و حد لباس تا کعب تعیین شده است.
پاسخ
 سپاس شده توسط خطیب توانا


موضوعات مشابه ...
موضوع نویسنده پاسخ بازدید آخرین ارسال
  حرمت پوشیدن لباس شهرت amirabas 1 4,909 12-دي-1394, 20:10
آخرین ارسال: dinparast
Lightbulb ماشین لباس شویی و تطهیر لباس ها حسینی 7 17,878 11-اسفند-1391, 21:28
آخرین ارسال: hadi

پرش به انجمن:


کاربران در حال بازدید این موضوع: 1 مهمان