6-بهمن-1393, 17:36
تناقض در عبارات شیخ نیست بلکه ایشان مراحل استنباط و چگونگی توجه به یک مسأله در ضمیر خود را بر صفحه کاغذ آورده است و این ویژگی منحصر بفرد این کتاب شریف است که در واقع تعلیم اجتهاد است لذا اگر شیخ در مرحله ای سخنی متفاوت از مرحله قبل میفرماید به معنای تناقض نیست.بنا براین نمیتوان گفت بخاطر یک ظن هرچند ظن قوی باشد شیخ از آن همه ادله لزوم معاطات که در ابتداء ذکر فرموده و به هشت دلیل میرسید دست برداشته باشد.
این مسأله نمیتواند شاهدی بر انسدادی بودن شیخ باشد شیخ در موارد متعدد از تراکم ظنون ولو غیر معتبر به نتیجه ای رسیده است و این بخاطر آن نیست که به بیشترین درجه ظن بخواهد برسد و انسدادی باشد بلکه از باب اطمینان است و حداقل آن است که با احتمال ملاک بودن اطمینان نزد ایشان نمیتوان از روش ایشان انسدادی بودن را نتیجه گرفت
این مسأله نمیتواند شاهدی بر انسدادی بودن شیخ باشد شیخ در موارد متعدد از تراکم ظنون ولو غیر معتبر به نتیجه ای رسیده است و این بخاطر آن نیست که به بیشترین درجه ظن بخواهد برسد و انسدادی باشد بلکه از باب اطمینان است و حداقل آن است که با احتمال ملاک بودن اطمینان نزد ایشان نمیتوان از روش ایشان انسدادی بودن را نتیجه گرفت
