26-دي-1396, 22:52
اولا باید ببینید تعریف شما در رابطه با خروج از محل ابتلاء چیست؟ مواردی که از محل ابتلاء خارجند یعنی برخی اطراف به گونه‌ای باشند که اگر چه عقلا مقدور مکلف است اما داعی و انگیزه عقلائی برای ارتکاب آن وجود ندارد و عادتا در نفس مکلف داعی شکل نمی‌گیرد.
اگر چه برخی مثل مرحوم آخوند و مرحوم شیخ معتقدند در این موارد جعل تکلیف لغو است اما حضرت استاد مانند مرحوم شهید صدر (بحوث فی علم الاصول، جلد 5،صفحه 288) معتقدند امکان قصد قربت با تعلق امر برای خروج از لغویت کافی است.
اینکه موردی خارج از محل ابتلاء باشد به معنای غیر مقدور نیست تا دوست عزیز سوال بفرمایند قصد قربت در مورد غیر مبتلا به چه صورت قابل تصور است؟
در این موارد ارتکاب طرفی که از محل ابتلاء خارج است کاملا معقول و ممکن است و امکان قصد قربت در مواردی که از محل ابتلاء خارجند برای دفع لغویت کافی است.
اشکال جناب آقای عطار منش هم وارد نیست چون ایشان تصور کرده‌اند ما برای شمول تحت ادله نیازمند دلیل هستیم در حالی که طبق نظر علماء اطلاق ادله شامل این مورد هست و باید برای خروج آن از تحت اطلاق دلیل اقامه کنید.
اگر چه برخی مثل مرحوم آخوند و مرحوم شیخ معتقدند در این موارد جعل تکلیف لغو است اما حضرت استاد مانند مرحوم شهید صدر (بحوث فی علم الاصول، جلد 5،صفحه 288) معتقدند امکان قصد قربت با تعلق امر برای خروج از لغویت کافی است.
اینکه موردی خارج از محل ابتلاء باشد به معنای غیر مقدور نیست تا دوست عزیز سوال بفرمایند قصد قربت در مورد غیر مبتلا به چه صورت قابل تصور است؟
در این موارد ارتکاب طرفی که از محل ابتلاء خارج است کاملا معقول و ممکن است و امکان قصد قربت در مواردی که از محل ابتلاء خارجند برای دفع لغویت کافی است.
اشکال جناب آقای عطار منش هم وارد نیست چون ایشان تصور کرده‌اند ما برای شمول تحت ادله نیازمند دلیل هستیم در حالی که طبق نظر علماء اطلاق ادله شامل این مورد هست و باید برای خروج آن از تحت اطلاق دلیل اقامه کنید.
