10-اسفند-1393, 23:25
(آخرین تغییر در ارسال: 10-اسفند-1393, 23:28 توسط خطیب توانا.)
با سلام
یکی از مطالبی که مهم است به آن توجه شود آشنایی فقیه با موضوعات است،و تعابیری در روایات شریفه نظیر:
وَ الْعَالِمُ بِزَمَانِهِ لَا تَهْجُمُ عَلَيْهِ اللَّوَابِسُ شاید بیانگر همین معنا باشد.
از طرفی معروف شده که شان فقیه بیان کلیات و کبریات است و تشخیص موضوع با مکلف است.
آیا می توان بین این دو مساله جمع کرد یا اینکه حق را به طور کلی به یکی از دو طرف باید داد.
به نظر می رسد بین این دو مطلب می توان به راحتی جمع نمود.
اما در توضیح علمی مطلب اول این گونه شروع می کنم:
همانطور که می دانید فقیه بایستی مستندا به حجتی فتوا بدهد حال یا این حجت ها حجیت شان ذاتی است و یا این که ذاتی نبوده و در ذیل مباحث اصولی حجیتشان بررسی می شود،یکی از حجت ها اطمینان فقیه است. به این معنا که اگر فقیه در استظهار و ... به اطمینان برسد می تواند مستندا به آن فتوا بدهد.
و بحث از موضوعات نقش خود را در این قسمت آشکار می کند؛یعنی در مقدمات استظهار و ....
یک مثال برای حجیت اطمینان و منشا اثر بودن آن.
این مطلب را بنده به درخواست یکی از رفقای تهران که از اساتید هستند، از خدمت حجت الاسلام و المسلمین سید محمد جواد شبیری پرسیدم.
سوال این بود که آیا صحیفه سجادیه می تواند مبنای فتوا قرار بگیرد یا خیر؟
ایشان فرمودند- البته به اختصار و حذف جزئیات- که عمده دلیل ما برای حجیت این کتاب شریف قوت متن و مکاشفه ای است -که اگر اشتباه نکنم مرحوم مجلسی در این زمینه بیان کرده اند- که با خواندن این مکاشفه اطمینان به دست می آید و حجیت اطمینان هم که پذیرفته شده است و در نتیجه می تواند مستند فتوا قرار بگیرد.
حال در همین مثال اگر برای فقیهی چنین اطمینانی حاصل نشود دیگر نمی تواند طبق آن فتوا بدهد و بالعکس. و می دانیم حصول اطمینان برای فرد ارتباط مستقیم با محیط زندگی و فرهنگ آن جا و ... دارد.
ان شاء الله در ادامه مصادیق عینی بیشتری قرار می دهیم تا مساله به طور واضح برای همگی آشکار شود.
وَ الْعَالِمُ بِزَمَانِهِ لَا تَهْجُمُ عَلَيْهِ اللَّوَابِسُ شاید بیانگر همین معنا باشد.
از طرفی معروف شده که شان فقیه بیان کلیات و کبریات است و تشخیص موضوع با مکلف است.
آیا می توان بین این دو مساله جمع کرد یا اینکه حق را به طور کلی به یکی از دو طرف باید داد.
به نظر می رسد بین این دو مطلب می توان به راحتی جمع نمود.
اما در توضیح علمی مطلب اول این گونه شروع می کنم:
همانطور که می دانید فقیه بایستی مستندا به حجتی فتوا بدهد حال یا این حجت ها حجیت شان ذاتی است و یا این که ذاتی نبوده و در ذیل مباحث اصولی حجیتشان بررسی می شود،یکی از حجت ها اطمینان فقیه است. به این معنا که اگر فقیه در استظهار و ... به اطمینان برسد می تواند مستندا به آن فتوا بدهد.
و بحث از موضوعات نقش خود را در این قسمت آشکار می کند؛یعنی در مقدمات استظهار و ....
یک مثال برای حجیت اطمینان و منشا اثر بودن آن.
این مطلب را بنده به درخواست یکی از رفقای تهران که از اساتید هستند، از خدمت حجت الاسلام و المسلمین سید محمد جواد شبیری پرسیدم.
سوال این بود که آیا صحیفه سجادیه می تواند مبنای فتوا قرار بگیرد یا خیر؟
ایشان فرمودند- البته به اختصار و حذف جزئیات- که عمده دلیل ما برای حجیت این کتاب شریف قوت متن و مکاشفه ای است -که اگر اشتباه نکنم مرحوم مجلسی در این زمینه بیان کرده اند- که با خواندن این مکاشفه اطمینان به دست می آید و حجیت اطمینان هم که پذیرفته شده است و در نتیجه می تواند مستند فتوا قرار بگیرد.
حال در همین مثال اگر برای فقیهی چنین اطمینانی حاصل نشود دیگر نمی تواند طبق آن فتوا بدهد و بالعکس. و می دانیم حصول اطمینان برای فرد ارتباط مستقیم با محیط زندگی و فرهنگ آن جا و ... دارد.
ان شاء الله در ادامه مصادیق عینی بیشتری قرار می دهیم تا مساله به طور واضح برای همگی آشکار شود.
