اشکال: آیا صیغه ی امر ظهور در وجوب دارد؟

[امین 69]

اول: بحث لفظی نداریم، اگر شما امر را به معنای صرف طلب می دانید که هیچ، اما ظاهر این است که امر معنای وجوب را در خود دارد.
دوم: با توجه به همان نکته که عرض کردم مستحبات و مکروهات بسیار بیشتر از واجبات است و اگر نگاه کوتاهی به روایات بیاندازید متوجه این امر می شوید، اگر می خواهیم قاعده ای بسازیم باید بنا بر اکثر باشد و عقلایی این امر همین است و در غیر این صورت تخصیص اکثر می شود و قبیح. این که این صیغه دال بر وجوب است وحی آسمانی نیست تا بخواهیم هر جور شده( حمل کردن خیل کثیر استحبابات بر مجاز) درستش کنیم.
سوم: اگر به این بیان محکم توجه داشته باشیم، دیگر بنابر هیچکدام از مسلک ها نمی توان وجوب را از این صیغه فهمید.