جناب تسنیم سلام
خب مراد مرحوم مظفر این است که خاص با قید خاص بودن و ویژگیهای اختصاصی که موجب تشخص و خاص بودن او شده است نمی تواند نشانگر عام و تداعی کننده عام باشد لذا با تصور خاص، عام تصور نمی شود لذا وضعی برای او ممکن نیست، بخلاف عام که می تواند بیانگر خاص باشد یعنی با تصور عام به نحو اجمال افراد آن هم در ذهن تصور می شود،
نکته:
هر چند ممکن است کسی ادّعا کند که عام با قید عام بودن نمی تواند وجهی از وجوه خاص و بیانگر خاص باشد. مگر اینکه ویژگیهای عام بودن را ملغی نماییم......
خب مراد مرحوم مظفر این است که خاص با قید خاص بودن و ویژگیهای اختصاصی که موجب تشخص و خاص بودن او شده است نمی تواند نشانگر عام و تداعی کننده عام باشد لذا با تصور خاص، عام تصور نمی شود لذا وضعی برای او ممکن نیست، بخلاف عام که می تواند بیانگر خاص باشد یعنی با تصور عام به نحو اجمال افراد آن هم در ذهن تصور می شود،
نکته:
هر چند ممکن است کسی ادّعا کند که عام با قید عام بودن نمی تواند وجهی از وجوه خاص و بیانگر خاص باشد. مگر اینکه ویژگیهای عام بودن را ملغی نماییم......
