عدم جواز فرار از بیماری های مسری

[1972392352]

سلام اخوی
اولا بنده اجتهاد در مقابل نص نکردم زیرا به نظر حقیر کلام امام اطلاق ندارد که در همه شرایط میتواند از بلد خارج شود. این که اطلاق نداشته باشد اجتهاد در مقابل نص است؟
ثانیا بحث در مورد رفتن به شهر دیگری است و بنده حبس در شهر خودش را نگفتم. شخص میتواند از شهر خارج بشود ولی به شهر دیگری نرود بلکه به بیابان برود. پس عرض بنده به معنای وجوب حبس در شهر ندارد
ثالثا به توجه به دلیل دوم این مطلب هم معلوم میشود که بر فرض که روایتی بر وجوب حبس نداشته باشیم ولی بنده که نگفتم حبس واجب است بنده گفتم به شهر دیگری نرود. لذا میتواند از شهر خارج بشود ولی برود جایی که امکان انتقال مریضی نباشد.
شما اشکال نکنید که این شخص قدرت بر چنین کاری ندارد و غیره. جواب این است مراد خروج به یک مکانی که هیچ دسترسی به شهر نداشته باشد نیست.

سلام اخوی مکرم، اولا) با توجه به مسری بودن بیماری وبا، لابأس به اطلاق مقام  دال بر جواز است، اگر خروج از شهری به دلیل بیماری مسری، حرام بود، شیوه تکلم عقلائی همین است که در همین موضع تذکر داده شود.( اصلا استعمال لابأس در صورت حرمت خروج از شهر به هر دلیل دیگری، عجیب و غیر عقلائی است. بیماری وبا یک بیماری مسری است که در صورت حرمت خروج از شهر، همینجا باید تذکر دهد نه اینکه بفرماید لابأس) ثانیا) حبس در شهر خودش و یا لزوم ذهاب به بیابان و... در حق مکلف ضرری است و تعارض ضررین سر میرسد. ثالثا) در ثانی گذشت.