مساله جدید: اثبات این که اصل اولی در عمل به ظنون حجیت است نه عدم حجیت

[ارادتمند آیت الله مکارم]

درمورد صحبت جناب آقای عطار منش:
خب می دانیم اراده فعلیه مولابه مصالح و مفاسد واقعیه تعلق گرفته است وگرنه وجهی در دنبال کردن مصالح و مفاسد وجود ندارد.
درست است که مصلحت تسهیل هم وجود دارد اما بنده ذکر کردم که صرفا بنابر مصلحت (اصابت به) واقع سخنم را مطرح می نمایم.اگر مصلحت تسهیل یا مشابه آن هم در میان باشد خب در آنجا به اقوی مصلحت نزد شارع عمل می شود.
اما درمورد مبحث احتمال ضرب در محتمل سخن شما کاملا صحیح است.
به همین خاطر سخن ما اختصاص به جایی دارد که مقدار محتمل ها خیلی با هم تفاوتی نداشته باشد.
نتیجتا برای ادراک مصالح و مفاسد واقعیه باید به مناط احتمال ضرب در محتمل عمل گردد.
(برای تشخیص مقدار محتمل به ملاکات باب تزاحم قاعدتا باید عمل شود.)
در مورد سخن دوست گرامی ام آقای غنوی :
نگاه کنید وقتی شارع براساس مصلحت و مفسده واقعیه خود را قرارمی دهد و غرضش رسیدن عباد به مصالح و مفاسد واقعیه هستند، باید بتوانیم به نحوی از این اشکال با توجه به مصلحت پاسخ بگوییم.
سخن ما براساس ملاک مصلحت و مفسده واقعیه می باشد.