14-بهمن-1397, 20:19
(آخرین تغییر در ارسال: 14-بهمن-1397, 20:20 توسط حسین بن علی.)
برای تصحیح استصحاب در اینگونه موارد و دفع محذور مثبت بودن استصحاب قید و اثبات تقید، جواب هایی مطرح شده
برخی همانند مرحوم خویی و صدر، فرموده اند که امر به وضو به نحو ترکیب با امر به نماز است یعنی مولا گفته است صل و تطهر
اما اشکال این بیان این است که طهارت در این صورت جزء مامور به( نه نماز) می شود که هم خلاف ارتکاز است و هم در شروط غیر اختیاری مثل صل فی النهار قابل تطبیق نیست علاوه بر اینکه در ساتر غصبی باید قائل به بطلان نماز باشید.
برای حل این اشکال چاره ای نیست جز اینکه گفته شود به جهت صحیحه زراره که به استصحاب طهارت برای صحت نماز تصریح کرده، در مواردی که شرط یا مانع، به نحو صرف ربط و تقید است، اجرای اصل در آن مانعی ندارد. بله در مواردی که ربط شرط و مانع به حروفی مانند علی یا فی و... است اجرای اصل در متعلق آن برای صحت مامور به مثبت است
برخی همانند مرحوم خویی و صدر، فرموده اند که امر به وضو به نحو ترکیب با امر به نماز است یعنی مولا گفته است صل و تطهر
اما اشکال این بیان این است که طهارت در این صورت جزء مامور به( نه نماز) می شود که هم خلاف ارتکاز است و هم در شروط غیر اختیاری مثل صل فی النهار قابل تطبیق نیست علاوه بر اینکه در ساتر غصبی باید قائل به بطلان نماز باشید.
برای حل این اشکال چاره ای نیست جز اینکه گفته شود به جهت صحیحه زراره که به استصحاب طهارت برای صحت نماز تصریح کرده، در مواردی که شرط یا مانع، به نحو صرف ربط و تقید است، اجرای اصل در آن مانعی ندارد. بله در مواردی که ربط شرط و مانع به حروفی مانند علی یا فی و... است اجرای اصل در متعلق آن برای صحت مامور به مثبت است
